قارن باوندی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

قارن باوندی (224-254ق)

معروف به ابوالملوک قارن از پادشاهان باوندی طبرستان. وی چون می‌دانست با وجود مازیار در طبرستان قدرتی نخواهد داشت، شکوائیه‌ای به مأمون فرستاد. معتصم عباسی، عبدالله بن طاهر والی خراسان را برای سرکوبی مازیار به طبرستان فرستاد. مازیار گریخت و سپهسالاران وی دستگیر شدند. قارن اموال بازماندۀ او را تصرف کرد و به عنوان اسپهبدِ ملک‌الجبال به حکومت نشست. وی در 227ق با درآمدن به اسلام از معتصم خلعت حکومت یافت. گفته‌اند که پس از آن طاهریان، حکومت شرق طبرستان را به او سپردند. بیرون آمدن حسن بن زید، معروف به داعی کبیر، بر خلیفه و گرایش مردم طبرستان و دیلمان به او بزرگ‌ترین رویدادی است که در این روزگار به وقوع پیوست. حسن بن زید از قارن خواست که به نزدش آید. قارن سر باز زد و چون سلیمان بن عبدالله طاهری از سوی پدر به پیکار با حسن شتافت، پسران قارن به او پیوستند، اما واسپهبد پادسیان که سرداری لشکر حسن زید را به عهده داشت قارن را تعقیب کرد و پس از گرفتن قصر حکمرانی قارن، همه جا را به آتش کشید و قارن به ناچار گریخت. قارن چون توان نبرد با حسن را نداشت و می‌دید که طاهریان از حسن شکست یافته‌اند، مصمغان از یاران حسن بن زید را به میانجیگری برانگیخت و در پی آن دو پسرش را به عذرخواهی حسن فرستاد. پس از جدایی مصمغان از داعی، قارن به همراه پسرانش به مصمغان و محمد بن نوح پیوسته و قصد تصرف ساری کردند، اما آنان از سپاه داعی شکست خوردند و قارن به هزاره‌گری (هزار جریب) رفت. داعی در تعقیب او به قلمروش تاخت و همه جا را به آتش کشید. قارن همواره از برابر او می‌گریخت تا سرانجام به قومس رفت و پس از چندی درگذشت. نیز ← کیوسیان