قانون جابه جایی سرخ پوستان
قانون جابه جایی سرخ پوستان Indian Removal Act
قانون فدرال امریکا. اندرو جکسون[۱]، رئیس‌جمهور، در 28 مۀ 1830 آن را امضا کرد، که بر طبق آن می‌توانست زمین‌هایی از سرزمین سرخ‌پوستان را در اختیار همۀ سرخ‌پوستان شرق رود میسی‌سیپی[۲] قرار دهد و درعوض اراضی آنان را در آن‌جا در اختیار گیرد. جابه جایی اکثر قبایل سرخ‌پوست امریکای شمالی، به استثنای ایروکوئوها[۳]، با صلح و آرامش همراه بود، اما پنج قبیلۀ متمدن[۴] در جنوب شرقی از این کار امتناع کردند. چروکی[۵]ها در دیوان‌عالی امریکا[۶] به این قانون اعتراض کردند (1832) و موفق شدند، اما اندرو جکسون حکم دیوان‌عالی را نادیده گرفت. سمینول[۷]های فلوریدا[۸] برای مخالفت با جابه جایی 7 سال در دومین جنگ سمینول[۹] (1835ـ1842) جنگیدند. حدود 100هزار سرخ‌پوست امریکایی به اجبار جابه جا شدند و بسیاری از آنان در راه جان باختند. دیوی کراکت[۱۰]، سناتور تنسی، ازجمله مخالفان این قانون بود. افزایش حضور مهاجران غربی در ایالت‌های شرقی و جنوبی امریکا در دهه‌های پایانی قرن 18 و دهه‌های نخست قرن 19، سبب بروز کشمکش‌های فراوان بین مهاجران و سرخ‌پوستان ساکن آن مناطق شد. جمعیت جورجیا[۱۱] 6برابر شد (1790ـ1830) و کشف طلا در آن‌جا (1828) بر تنش‌ها افزود. چون احساس می‌شد «تا زمانی که سرخ‌پوستان در مرزهای ایالت‌ها حضور دارند، هیچ ایالتی نمی‌تواند به فرهنگ، تمدن، و پیشرفت مناسبی دست یابد»، قانون جابه جایی سرخ‌پوستان را تصویب کردند. اکنون 90 درصد سرخ‌پوستان امریکا در غرب میسی‌سیپی[۱۲] زندگی می‌کنند.