قسنطینه
| قسنطینه | |
|---|---|
| کشور | الجزایر |
| نام فارسی | قُسَنْطینه |
| نام لاتین | Constantine |
| جمعیت | ۵۳۰,۱۰۰ نفر |
| موقعیت | شمال شرقی الجزایر |
| استان یا ایالت | قسنطینه |
قُسَنْطینه (Constantine)
(به معنی قسطنطینه کوچک) شهر و مرکز استان قسنطینه، در شمال شرقی الجزایر، با ۵۳۰,۱۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). در ۳۲۰کیلومتری جنوب الجزیره قرار دارد. تولیدات آن فرش، چرم، و کالاهای پشمی است. قدیمی‌ترین شهر الجزایر به‌‌شمار می‌رود. مرکز ایالت رومی نومیدیا[۱] بود، ولی زوال یافت و به ویرانه تبدیل شد، تا این که کنستانتین کبیر[۲] در ۳۱۳م شهر را بازسازی کرد و نام خود را بر آن نهاد. پس از آن، واندال‌ها[۳]، اعراب، و عثمانی‌ها بر شهر مسلط شدند و فرانسوی‌ها در ۱۸۳۷ آن را اشغال کردند. این شهر در ارتفاع ۶۵۵متری از سطح دریا و روی صخره‌ای گچی قرار دارد، که رود رومِل[۴] در اطراف آن در درّه‌ای ژرف جریان دارد. از یک محلۀ اروپایی‌نشین و یک محلۀ قدیمی عرب‌نشین تشکیل شده، که بیشتر ویژگی‌های اصیل خود را حفظ کرده است. در این محله‌ها، سرّاج‌ها و کفاش‌ها هنوز فعالیت دارند. شهر مزبور با راه‌آهن به الجزیره، بسکره[۵]، عّنابه[۶]، اسکیکده[۷] (بندر قسنطینه)، و تونس[۸] متصل است. فرودگاه بین‌المللی دارد و دانشگاه آن در ۱۹۶۹ تأسیس شد. قسنطینه، که ابتدا سرته[۹] نام داشت، مسکن مسیله[۱۰]، شرقی‌ترین قوم ساکن نومیدیا، بود و پایتخت سیفاکس[۱۱]، فرماندهِ نومیدیا، و ماسی‌نیسا، سلطان مسیله، و جانشینانش به‌‌شمار می‌رفت. در جنگ یوگورتا[۱۲] (۱۱۱ـ۱۰۶پ‌م) آدربال[۱۳]، فرمانروای نومیدیای شرقی، منتصب روم، به محاصرۀ یوگورتا، پادشاه نومیدیا، درآمد و شهر تسلیم شد. شهر مزبور در ۳۱۱م ویران شد، ولی کنستانتین (قسطنطین) کبیر در ۳۱۳م آن را بازسازی کرد و شهر جدید از او نام گرفت. بعدها اعراب در ۷۱۰م (۹۲ق) و فرانسوی‌ها در ۱۸۳۷ آن را اشغال کردند.