ماشادو د آسیس، ژوآکیم ماریا (۱۸۳۹ـ ۱۹۰۸)
ماشادو د آسیس، ژوآکیم ماریا (۱۸۳۹ـ ۱۹۰۸)(Machado de Assis, Joaquim Maria)
| ژوآکیم ماریا ماشادو د آسیس Joaquim Maria Machado de Assis | |
|---|---|
| زادروز |
ریودوژانیرو ۱۸۳۹م |
| درگذشت | ۱۹۰۸م |
| ملیت | برزیلی |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده، شاعر و نمایش نامه نویس |
| آثار | خاطرات پس از مرگ براس کوباس؛ دن کاسمورو؛ کینکاس بوربا |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
نویسنده، شاعر و نمایش‌نامه‌نویس برزیلی. به عنوان بزرگ‌ترین نویسندۀ ادبیات برزیل شناخته شده است، گرچه در طول حیات خود، در خارج از مرزهای کشورش به شهرت دست نیافت. او به زبان‌های فرانسه، انگلیسی و آلمانی تسلط داشت و در اواخر عمر، زبان یونانی را نیز آموخت. آثارش تأثیر بسزایی در ادبیات برزیل و در مدارس و دانشگاه‌های این کشور در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم داشته است. نویسندگانی همچون ژوزه ساراماگو، کارلوس فوئنتس، وودی آلن و سوزان سانتاگ از تحسین‌کنندگان او بوده‌اند. د آسیس در ریودوژانیرو به دنیا آمد. پدرش نقاش ساختمان بود و مادرش رختشوی و از کشور پرتغال. وی زبان لاتین را در همین سال‌ها از یک کشیش آموخت. ده ساله که بود، مادرش از دنیا رفت و او به همراه پدرش به سنت کیتس نقل مکان کرد. در همین سال‌ها در آسیس زبان فرانسه را نیز از نانوایی فرانسوی آموخت. وقتی ۱۵ ساله بود، نخستین شعرش در روزنامه به چاپ رسید. او کارش را با حروف‌چینی و تصحیح نمونه‌های چاپی آغاز کرد و پس از آن، نویسندۀ ستون حوادث در روزنامه‌ها شد. پس از دوستی با خوزه دِ آلنکار، نویسنده، از او انگلیسی آموخت و به این ترتیب با بزرگان ادبیات انگلیسی مانند شکسپیر، لرد بایرون و جاناتان سوئیفت آشنا شد و این آشنایی، تأثیر مهمی بر گرایش ادبی‌اش گذاشت. نخستین کتاب چاپ شدۀ او، مجموعه شعری است که در ۱۸۶۴ منتشر شد. د آسیس در ۱۸۶۹ ازدواج کرد و در ۱۸۸۱ رمان خاطرات پس از مرگ براس کوباس را منتشر کرد که حاصل تغییر گرایش او از رومانتیسم به رئالیسم روان‌شناختی بود و بر شهرتش افزود. بعد از آن، د آسیس چندین رمان، داستان کوتاه و مجموعه شعر به چاپ رساند که در این بین، رمان‌های دن کاسمورو و کیناکس بوربا اهمیت بیشتری دارند. فرهنگستان برزیل در ۱۸۷۹ به اتفاق آرا او را به ریاست برگزید و د آسیس تا پایان عمر در این سمت باقی ماند. ماشادو با گذشتن از رومانتیسم و ناتورالیسم، راهی خاص برگزید. برخی منتقدان، سبک او را رئالیسم روانکاوانه نام نهاده‌اند. داستان‌‌هایش عموماً روایتی است طنزآمیز، آکنده از تمسخر، شکاکانه و در عین حال با این تعمد که ماهیت داستانی روایت را به خواننده گوشزد کند. رمان‌های خاطرات پس از مرگ براس کوباس و دن کاسمورو و مجموعه داستان روانکاو با ترجمۀ عبدالله کوثری از او در ایران منتشر شده‌اند.