مفتی زاده، احمد (سنندج ۱۳۱۱ـ۱۳۷۴ش)
مُفتی‌زاده، احمد (سنندج ۱۳۱۱ـ۱۳۷۴ش)
از متفکران معاصر اهل سنت در کردستان ایران و مؤسس مکتب قرآن. فرزند محمود مفتی و نوۀ علامه عبدالله دشه‌ای بود که به خانوادۀ مفتی معروف‌اند. احمد مفتیزاده در جوانی به حزب دموکرات علاقه‌مند شد و تا ۱۳۴۱، که دستگیر و زندانی شد، با این حزب رابطه داشت. در زندان دچار تحولی اساسی شد که او را به مسیر فعالیت‌های مذهبی سوق داد. مدتی مدرس دارالاحسان در سنندج بود و مدتی نیز در دفتر اسناد رسمی تهران کار کرد و سپس استاد دانشگاه تهران شد. مدتی نیز در رادیو تهران و رادیو کردستان فعالیت می‌کرد، امّا گرایش وی به عقاید و فعالیت‌های مذهبی راهش را تغییر داد. در ۱۳۵۵ عده‌ای از قضات دادگستری، وی را به سِمت حاکم شرع منطقۀ سنندج انتخاب کردند. یک سال بعد به‌سبب فعالیت‌های سیاسی مغضوب واقع شد، ولی طبق قانون مصونیت داشت تا آن‌که با وقوع انقلاب اسلامی از این سِمت استعفا کرد. در ۱۳۵۶ مدرسۀ قرآن را در سنندج بنیاد نهاد و به همکاری با دولت موقت پرداخت. ولی مدتی بعد بحث خودمختاری را مطرح کرد و از مقامات حکومت فاصله گرفت. در سال ۱۳۶۰ شورایی با نام اختصاری شمس را در تهران تأسیس کرد. این شورا در آن سال کنگره‌ای برگزار کرد، اما سال بعد در آستانه کنگرۀ دوم، به‌دلیل پاره‌ای اقدامات خلاف قانون اعضای آن دستگیر شدند. مفتیزاده نیز در هشتم شهریور ۱۳۶۱ش بازداشت شد و به زندان افتاد. در سال ۱۳۶۹ از زندان آزاد شد و در سال‌های پایانی عمر به زادگاهش بازگشت.