آتلانتیک، منشور
آتْلانْتیک، منشور (Atlantic Charter)
بیانیه‌ای که در جنگ جهانی دوم وینستون چرچیل[۱]، نخست‌وزیر انگلستان، و فرانکلین دی. روزولت[۲]، رئیس‌جمهور امریکا، پس از ملاقات با یکدیگر در اوت ۱۹۴۱ منتشر کردند. این بیانیه بر استراتژی کلی کشورشان و اهداف جنگ آنان تأکید می‌کرد و عمدتاً اقدامی تبلیغاتی برای نشان‌دادن اتحاد و همبستگی عمومی در میان متفقین بود. منشور آتلانتیک[۳] تأکید می‌کرد که انگلستان و امریکا به دنبال تصرف سرزمین دیگران نبوده و با تغییر مرزها برخلاف تمایل ملت‌های ذی‌نفع مخالف‌اند؛ حقوق همۀ ملت‌ها را در انتخاب نوع حکومتشان محترم می‌دانند؛ مایل‌اند حق حاکمیت خود مردم در همۀ کشورهای اشغال‌شده مجدداً برقرار شود؛ همۀ کشورها بتوانند یکسان به تجارت و مواد خام دسترسی داشته باشند؛ همکاری بین‌المللی مطلوب برای رسیدن به استانداردهای اقتصادی پدید آید؛ امیدوارند همۀ ملت‌ها را در صلح همراه با امنیت ببینند؛ حق عبور و مرور در دریاها بدون مانع برای تمامی کشورها تأمین شود، بنابراین خلع سلاح دولت‌های متجاوز را به‌منزلۀ نخستین گام برای خلع سلاح عمومی پیش‌نهاد کردند. مضمون این منشور در۱۹۴۱ با مفاد بیانیۀ سازمان ملل متحد ادغام شد.