میرزا فرج الله محلاتی
میرزا فرج الله محلاتی (قرن 13ق)
(نیز با نام‌های: میرزا فرج‌الله طرفۀ محلاتی، و فرج‌الله منشی شیرازی محلاتی؛ ملقب به خازن‌الاشعار و متخلص به طرفه) از فضلا، شعرا، منشیان و خوشنویسان ایرانی. میرزا حبیب‌الله خاقانی محلاتی برادر کوچک‌تر اوست. میرزا فرج الله اصالتاٌ شیرازی بود. در دوران کودکی، همراه با پدرش از شیراز به محلات رفت. او آن‌جا به تحصیل علم و هنر پرداخت و از علوم متداول زمان خود بهره برد. در خط نستعلیق متبحر و از خوشنویسان زبده شد. آن‌گاه به تهران رفت.
در شرایطی که بهمن میرزا، برادر اعیانی محمدشاه قاجار و چهارمین پسر عباس میرزا نایب السلطنه، حاکم آذربایجان بود او نیز به آن ولایت عزیمت کرد و به ملازمت او گماشته و پس از مدتی، عهده‌دار دیوان رسائل او شد.
پس از معزول شدن بهمن میرزا از ایالت آذربایجان در 1263ق و منصوب شدن ناصرالدین شاه به جای او، میرزا فرج الله به تهران بازگشت و در هنگام پادشاهی ناصرالدین شاه، او از مداحانش شد و مدتی بعد، به واسطۀ یکی از آشنایانش با نام عبدالعلی خان ادیب‌الملک به دربار معرفی شد. او اشعاری که شاه می‌گفت را با خط خوش یادداشت می‌کرد و به شاه نشان می‌داد. به همین علت نیز ناصرالدین شاه لقب "خازن‌الاشعار" به او داد.
از آثار اوست: تذکره‌ای به‌نام "خازن‌الاشعار" که به دستور ناصرالدین شاه نوشته بود؛ مجموعه قصاید با عنوان مدایح الاعتمادیه (1271ق)؛ دیوان شعر و قطعه‌ای به قلم چهار دانگ و نیم دو دانگ خوش ، با رقم: "مشقه‌العبد فرج‌الله" که احتمالاً به‌خط اوست.