نصرالله حسینی امامی

نَصرالله حسینی امامی (اصفهان ح ۱۲۲۶ـ۱۲۹۳ق)

نقاش، قلمدان‌نگار، و خوشنویس ایرانی. کارهای روغنی (لاکی) پدید می‌آورد، ازجمله جلد و قاب آینه. در خلق آثارش اغلب از آبرنگ بهره می‌‌بُرد. سایه‌ها را به‌شیوۀ پردازِ درشت اجرا می‌کرد و از ریزه‌کاری‌های بیش‌ازحد دوری می‌جست. در خطوط مختلف، به‌ویژه خط شکسته مهارت داشت؛ گاهی نیز شعر می‌سرود. احتمالاً محمد حسین امامی اصفهانی فرزند او بوده است. احتمالاً حدود ۱۲۵۱ش، از ناصرالدین شاه قاجار، و یا ظلّ‌السلطان، حاکم اصفهان، به دریافت لقب نقاشباشی نائل آمد. بسیاری از اعضای خاندان حسینی امامی به تصویرسازی اشتغال داشتند، و مشهور بودند. آثارش را با سجع «یا اباعبدالله الحسین» رقم می‌زد. جلد گل و مرغ استادانه‌ای برای نسخۀ کلیات سعدی، از شاهکارهای اوست، که آن را به سفارش ظل السّلطان پدید آورد (۱۲۵۴ش).