نوخردگرایی
نوخِردگرایی (Neo-Rationalism)
در معماری، جنبشی که در دهۀ ۱۹۶۰ در ایتالیا آغاز شد، و به نفی دلمشغولیهای کارکردگرا[۱] و فناورانۀ جریان غالب مدرنیسم پرداخت، و رویکرد خردگرایانه به طراحی مبتنیبر آگاهی از ویژگیهای صوری را تبلیغ کرد. این جنبش در پرتو ارزیابی مجدد کارهای جوزپّه ترّانی[۲]، به سرپرستی آلدو روسّی[۳] پایهریزی شد، و با کار جورجو گراسّی[۴] (۱۹۳۵ـ ) شدّت گرفت. فُرمهای بنیادین و فقدان جزئیات از مشخصات آن است. این جنبش در سرتاسر اروپا و امریکا طرفدارانی دارد.