نیما شاهرخ‌ شاهی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نیما شاهرخی شاهی
زادروز تهران 17 مرداد 1360ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل فارغ‌التحصیل رشته‌ی مهندس عمران
شغل و تخصص اصلی بازیگر سینما و تلویزیون
آثار کبریت سوخته (کاظم معصومی- ۱۳۹۱)؛ آقای الف (علی عطشانی- ۱۳۹۱)؛ سگ‌های پوشالی (رضا توکلی- ۱۳۹۲)؛ داش‌آکل (محمد عرب- ۱۳۹۶)؛ کاتیوشا (علی عطشانی- ۱۳۹۶)؛ تخته گاز (محمد آهنگرانی- ۱۳۹۷)
گروه مقاله سینما
نیما شاهرخی شاهی

نیما شاهرخ‌شاهی (تهران 17 مرداد 1360ش- )

بازیگر ایرانی سینما و تلویزیون. او فارغ‌التحصیل رشته‌ی مهندسی عمران است. در سال 1382 که برای تست بازیگری همراه یکی از دوستانش به دفتر دستیار سامان مقدم رفته بود به صورت اتفاقی برای بازی در فیلم سینمایی مکس انتخاب شد. او بعد از این فیلم بدون این که آموزش بازیگری دیده باشد در آثار سینمایی‌ای چون پارک‌وی، دایره زنگی، مجنون لیلی و کیش و مات بازی کرده است. شاهرخ‌شاهی فعالیت در تلویزیون را هم با ایفای نقشی در سریال شمس‌العماره آغاز کرد و بعد از آن در سریال‌های فاصله‌ها، ملکوت، موج و صخره، دختران حوا، مرد نقره‌ای، میلیاردر و معراجی‌ها به ایفای نقش‌های مختلف پرداخت. او بعد از حضورش در سریال فاصله‌ها به شهرت و محبوبیت رسید. وی غالبا در نقش‌های منفی ظاهر می‌شود.

شاهرخ‌شاهی تاکنون در آثار سینمایی، تلویزیونی و شبکه‌ی خانگی پرشماری بازی کرده است که ما به برخی از آثار سینمایی و تلویزیونی او اشاره می‌کنیم.


سینمایی

مکس (سامان مقدم- ۱۳۸۲)؛ پارک‌وی (فریدون جیرانی- ۱۳۸۵)؛ دایره زنگی (پریسا بخت‌آور- ۱۳۸۶)؛ مجنون لیلی (قاسم جعفری- ۱۳۸۶)؛ ناسپاس (حسن هدایت- ۱۳۸۸)؛ دموکراسی تو روز روشن (علی عطشانی- ۱۳۸۸)؛ اخراجی‌ها ۳ (مسعود ده‌نمکی- ۱۳۸۹)؛ شبکه (ایرج قادری- ۱۳۹۰)؛ خودزنی (احمد کاوری- ۱۳۹۰)؛ تلفن همراه رئیس‌جمهور (علی عطشانی- ۱۳۹۰)؛ کبریت سوخته (کاظم معصومی- ۱۳۹۱)؛ آقای الف (علی عطشانی- ۱۳۹۱)؛ سگ‌های پوشالی (رضا توکلی- ۱۳۹۲)؛ داش‌آکل (محمد عرب- ۱۳۹۶)؛ کاتیوشا (علی عطشانی- ۱۳۹۶)؛ تخته گاز (محمد آهنگرانی- ۱۳۹۷).


مجموعه تلویزیونی

شمس‌العماره (سامان مقدم- ۱۳۸۸)؛ فاصله‌ها (حسین سهیلی‌زاده – ۱۳۸۹)؛ ملکوت (محمدرضا آهنج- ۱۳۸۹)؛ زیر آسمان شهر (مهران غفوریان- ۱۳۸۹)؛ موج و صخره (مجید صالحی- ۱۳۹۰)؛ دختران حوا (حسین سهیلی‌زاده- ۱۳۹۰)؛ مرد نقره‌ای (کاظم معصومی- ۱۳۹۰)؛ میلیاردر (فصل‌های اول و دوم، علی‌رضا امینی- ۱۳۹۱)؛ معراجی‌ها (مسعود ده‌نمکی- ۱۳۹۳)؛ بیمار استاندارد (سعید آقاخانی- ۱۳۹۵).