ولایت (عرفان)
ولایت (عرفان)
در اصطلاح عرفا، پس از آن‌که سالک به درجۀ نهایی سلوک رسید، به ولایت رسیده است و آن فنای از خود و بقای در حق است. ولایت بر دو گونه است: یا عام است که شامل همۀ مؤمنان و کافران می‌شود و یا خاص است که برگزیدگانی از مؤمنان را شامل می‌شود. برخی نیز ولایت را به چهار دسته تقسیم کرد‌ه‌اند: ولایت عظمی که مختص خاتم‌الانبیاست، دوم ولایت کبری که مخصوص سایر پیامبران است، سوم ولایت وُسطی که مخصوص اولیاء‌الله است، و چهارم ولایت صُغری که مخصوص مؤمنان و عارفان است. برخی به ولایت مطلقه و مقیده نیز معتقدند. صوفیان غیرشیعی ولایت مطلقه را مخصوص عیسی (ع) و شیعیان آن را مختص علی (ع) می‌دانند و اکثر صوفیان ولایت مقیده را به مشایخ خود اختصاص داده‌اند و شیعه آن را مخصوص حضرت مهدی (ع) می‌داند. نیز ← ولایت