ویرجینال
ویرجینال virginal
ساز زهی کلاویهدار زخمهای متعلق به قرنهای شانزدهم و هفدهم، که در انگلستان به آن «ویرجینالز» یا «ویرجینال جفتی» نیز میگفتند، چون در این کشور تا اواسط قرن هفدهم نام ویرجینال به تمامی سازهای کلاویهدار زخمهای اطلاق میشد. ویرجینال شکلی مستطیلی یا چندگوش دارد و فرق آن با هارپسیکورد و اسپینت در طرز قرار گرفتن سیمهاست که به جای موازی بودن با کلاویهها در حالت عمود نسبت به آنها واقع شدهاند. محتملترین توضیح علت نامگذاری این ساز این است که نوازندگان آن اغلب دختران بودند (ویرجین= باکره). تعدادی مجموعهی دستنوشت قطعات ویرجینال از آهنگسازان انگلیسی باقی مانده است؛ از جمله کتاب ویرجینال فیتز ویلیام، کتاب مای لیدی نولز، کتاب ویل فارستر، کتاب بنجمین کازین و کتاب الیزابث راجرز.