ویل

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ویل

(در لغت به معنای «وای» کلمۀ افسوس و تقبیح است) در قرآن، بنابر تفسیر برخی مفسران چاهی یا کوهی در جهنم است. این واژه و مشتقاتش (ویل، ویلتا، ویلک، یا ویلنا و...) بیش از 40بار در قرآن آمده است. از پیامبر روایت شده است که ویل دره‌ای است در جهنم که کافر پس از فروافتادن در آن، به مدت چهل پاییز (چهل سال) به کف آن برسد. برخی دیگر از مفسران همان معنای لغوی آن را منظور دانسته‌اند.