ویلا
ویلا (Villa)
در کهن‌ترین کاربردش در روم باستان به خانه‌ای ییلاقی و مزرعه‌ای خودکفا اطلاق می‌شد که مالک ثروتمندش گه‌گاه برای استراحت از آن استفاده می‌کرد. در دورۀ رنسانس[۱] ایتالیا افزون بر ویلّا روستیکا[۲] یا خانۀ روستایی سنتی، ویلّا اوربانا[۳] یا ویلای شهری نیز پدید آمد که جنبۀ مسکونی نداشت و با باغی بزرگ بیشتر حکم تفرجگاه داشت. در انگلستان در قرن ۱۹ خانه‌های نسبتاً مجلل و معمولاً خارج از شهر را ویلا نامیدند. امروزه به خانه‌هایی با ساختمان مستقل و در اندازۀ متوسط ویلا می‌گویند.