حاتمی ، علی (تهران ۱۳۲۳ـ۱۳۷۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها

}}[[پرونده: 18000800-1.jpg | بندانگشتی|علی حاتمی|جایگزین=|273x273پیکسل]][[پرونده: 18000800.jpg | بندانگشتی|علی حاتمی|جایگزین=|375x375پیکسل]]<p>فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان ایرانی. از دانشکدۀ هنرهای دراماتیک فارغ‌التحصیل شد. سبکِ او در ''حسن کچل'' (۱۳۴۹)، ''باباشمل'' (۱۳۵۰)، و ''خواستگار'' (۱۳۵۱)، متأثر از سنتِ ‌سخنوری و نقالی است‌. در فیلم‌های بعدی خود، سینما را وسیله یا میدانی برای نمایشِ ‌ارزش‌ها و سنت‌های ملی دانست‌، و در جزییات فیلم دلبستگی‌اش را به ملاحظات و شواهد تاریخی نشان داد. با ''ستارخان'' (۱۳۵۱)، ثابت کرد که هدف‌اش تحلیل و بررسیِ سیاسی ماجراهای تاریخی نیست‌، بلکه در فیلم‌ها و مجموعه های تلویزیونی تاریخی‌اش همواره خواسته است جنبه‌‌های انسانی و عاطفی شخصیت‌های تاریخی را نشان بدهد، که از آن جمله‌اند: ''سلطان صاحبقران'' (۱۳۵۴)، ''هزاردستان'' (۱۳۵۷ـ ۱۳۶۶)، ''حاجی واشنگتن'' (۱۳۶۱)، ''کمال‌الملک'' (۱۳۶۳)، ''جعفرخان از فرنگ ‌برگشته'' (۱۳۶۳)، ''مادر'' (۱۳۶۸)، و ''دلشدگان'' (۱۳۷۰). حاتمی روایتِ خودش را از تاریخِ معاصر ایران ارائه می‌کرد، و اگر لازم بود واقعیت‌هایی را فراموش یا وارونه می‌کرد یا از کنار آن‌ها می‌گذشت تا ساختارِ اثر خود را هرچه‌ نمایشی‌تر کند؛ در واقع نوعی انکار واقعیت، به‌‌نفع واقعیتِ نمایشی. [[زری خوشکام]] (زهرا حاتمی) همسرش و لیلا حاتمی دختر اوست.</p>