مجله جمعیت نسوان وطنخواه ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
نشریه‌ای علمی، ادبی و اجتماعی به سردبیری و صاحب‌امتیازی ملوک اسکندری و ارگان انجمنی به همین نام. نخستین شماره‌اش در ۱۳۰۲ش/ ۱۹۲۳م با همکاری افرادی همچون [[نورالهدی منگنه|نورالهدی منگنه نورانی]]، [[سعید نفیسی]]، [[ایرج اسکندری (تهران ۱۲۸۷ـ آلمان شرقی ۱۳۶۴ش)|ایرج]] و [[محترم اسکندری]]، [[عفت الملوک خواجه نوری|عفت‌الملوک خواجه‌نوری]]، [[صدیقه دولت آبادی|صدیقه دولت‌آبادی]]، فخرآفاق پارسا و فخرعظمی ارغون منتشر شد. | نشریه‌ای علمی، ادبی و اجتماعی به سردبیری و صاحب‌امتیازی ملوک اسکندری و ارگان انجمنی به همین نام. نخستین شماره‌اش در ۱۳۰۲ش/ ۱۹۲۳م با همکاری افرادی همچون [[نورالهدی منگنه|نورالهدی منگنه نورانی]]، [[سعید نفیسی]]، [[ایرج اسکندری (تهران ۱۲۸۷ـ آلمان شرقی ۱۳۶۴ش)|ایرج]] و [[محترم اسکندری]]، [[عفت الملوک خواجه نوری|عفت‌الملوک خواجه‌نوری]]، [[صدیقه دولت آبادی|صدیقه دولت‌آبادی]]، فخرآفاق پارسا و فخرعظمی ارغون منتشر شد. | ||
گردانندگان مجله به رویکرد معرفی شده وفادار ماندند، به نحوی که در هیچ یک از شماره‌های مجله مطالب سیاسی و مذهبی ارائه نشد و حتی به رویداد تأسيس سلسلۀ پهلوی در سال ١٣٠٤ش نیز اشاره نکردند. با وجود آنکه قرار بود مطالبی دربارۀ زنان مشهور عالم، شرح حال ادبا و شعرای سلف با رویکردی ادبی و تاریخی، نوشته‌های زنان ادیب و شاعر اروپا، مقالاتی دربارۀ اهمیت مقام زن در جامعه، نقش زنان در تربیت فرزندان وطن‌پرست، مقایسۀ زنان ایرانی با زنان دولت‌های متمدن، چاره‌جویی برای عقب‌ماندگی هم‌نوعان خود در ایران و ذکر اجتماعات و ترقیات زنان اروپایی منتشر کنند، اما در عمل به جز پرداختن به مسائل تربیتی، تنها به معرفی [[کاترین دو مدیسی]] و سیاست‌های او در ذیل شرح حال زنان مشهور عالم به قلم ایرج اسکندری بسنده شد. مقایسۀ زنان ایرانی و اروپایی در واقع نقدی کوتاه بر تقلید زنان ایرانی از نمونۀ غربی بود. قسمت ادبی مجله محدود شد به اشعاری از میرزا صادق بروجردی (1237- 1322ش) دربارۀ اهمیت زنان. چند داستان دربارۀ شرایط زندگی دشوار زنان ایرانی به قلم نویسندگانی همچون فخرعظمی ارغون و ساسان کی‌آرش گیلانی و نمایشنامۀ «عشق دروغی» از شاهزاده یحیی میرزا اسکندری (۱۲۵٨ - ۱٢٨٨ش) که در اغلب شماره‌های مجله صفحاتی را به خود اختصاص می‌داد. با این حال نویسندگان مجله، خوانندگان را نیز به نقد مقالات خویش دعوت کردند. | |||
---- | ---- | ||