بن جانسون (بازیگر): تفاوت میان نسخه‌ها

لهجۀ کشدار اوکلاهمایی جانسون، مهارتش در اسب‌دوانی و نام کاملاً امریکایی‌اش، او را میان بازیگران دورۀ خود متمایز کرده بود. جانسون چنان جلوی دوربین ظاهر می‌شد که تماشاگر به سختی می‌توانست باور کند نقش خودش را بازی نمی‌کند. در چهار فیلم فورد، تصویر وسترنرهای جوانی را به تصویر کشید که همواره پای در رکاب اسب، هرلحظه آمادۀ خندیدن و بالاتر از آن، مشتاق مبارزه هستند. اصالت جانسون به‌سرعت مورد توجه قرار گرفت و تبدیل به شخصیتی نمادین شد، که اغلب تصویرگر گذشته‌ها و ایفاگر نقش‌های دوم در برخی از مشهورترین وسترن‌های دهه‌های گذشته بود؛ از جمله ''شین''<ref>''Shane''</ref>، ''این گروه خشن''<ref>''The Wild Bunch''</ref> و ''جونیور بانر''<ref>''Junior Bonner''</ref>. اسکاری که به خاطر ایفای نقش «سام» در ''آخرین نمایش فیلم'' دریافت کرد، جایزۀ قدردانی از شخصیت او به عنوان یک قهرمان آمریکایی بود، البته نه از نظر تاریخی، بلکه از نظر سینمایی. جانسون در شش فیلم برجسته کنار [[جان وین (۱۹۰۷ـ ۱۹۷۹)|وین]] به ایفای نقش پرداخت و اغلب در زیر چتر شهرت او قرار گرفت. هردو قادر بودند پرسونایشان را با تفاوت‌هایی جزیی، که تماشاگران عادی به زحمت آنها را تشخیص می‌دادند، به نمایش بگذارند. جانسون وقتی در دهه ۱۹۶۰م و در سایۀ وین و تصویر محبوب وسترن‌های او، به اوج دوران بازیگری خود رسید، بازی در یک رشته نقش‌هایی را پذیرفت که به رغم چهرۀ تثبیت‌شده‌اش، نتوانستند موفقیتی برای او حاصل کنند. پرسونای او، زمانی که پا به سن گذاشت، به جای آن که همراه با احساسی نوستالژیک در فیلم‌ها تصویر شود، به طور فزاینده‌ای به شکلی طعنه‌آمیز به کار گرفته شد. حتی [[سامویل پکین پا (۱۹۲۶ـ۱۹۸۴)|ساموئل پکینپا]]، که او را در نقش یکی از «برادران گورچ<ref>Gorch</ref>» در ''این گروه خشن'' به خدمت گرفته بود، در ''گریز''<ref>''The Getaway''</ref> نقش یک سرمایه‌دار خبیث را مقابل [[استیو مک کویین|استيو مک‌کویین]] به او سپرد.   

'''گزیدۀ آثار سینمایی'''