رید، کارول (۱۹۰۶ـ۱۹۷۶): تفاوت میان نسخه‌ها

تهیه‌کننده و کارگردان انگلیسی. از شخصیت‌های مؤثر در صنعت سینمای انگلستان در دهۀ ۱۹۴۰ بود. از آثار اوست: ''مخالف‌خوان (جدا افتاده)<ref>Odd Man Out</ref>''&nbsp;(۱۹۴۶)، ''بت سرنگون<ref>The Fallen Idol</ref>''&nbsp;(۱۹۴۸)، ''مرد سوم<ref>The Third Man</ref>''&nbsp;(۱۹۴۹) برندۀ [[فیلم‌های برگزیده نخل طلا|نخل طلا]]<nowiki/>ی کن، ''مأمور ما در هاوانا<ref>Our Man in Havana</ref>''&nbsp;(۱۹۵۹)، و فیلم موزیکال ''آلیور! <ref>Oliver! </ref>''&nbsp;(۱۹۶۸) که برندۀ جایزۀ اسکار شد. اوج موفقیت او زمانی بود که با اَلگزاندر کوردا<ref>Alexander Korda</ref>، تهیه‌کننده، همکاری داشت.  

''مخالف‌خوان'' نمایشی اضطراب‌آور است که در بلفاست<ref>Belfast </ref>&nbsp;می‌گذرد، و تصویرپردازی اکسپرسیونیستی و بازی خوب [[میسون، جیمز (۱۹۰۹ـ۱۹۸۴)|جیمز میسون]]<ref>James Mason</ref>&nbsp;در نقش عضو زخمی ارتش آزادی‌بخش ایرلند از ویژگی‌های آن است؛ سپس دو فیلم را با فیلم‌نامۀ [[گرین، گراهام (۱۹۰۴ـ۱۹۹۱)|گراهام گرین]]<ref>Graham Greene</ref>، رمان‌نویس و منتقد سینمایی سابق، ساخت: ''بت سرنگون'' و ''مرد سوم'' که فیلم اخیر با بازی [[ولز، اورسون (۱۹۱۵ـ۱۹۸۵)|اورسون ولز]]<ref>Orson Welles</ref>&nbsp;در نقش هری لایم<ref>Harry Lime</ref>&nbsp;در شمار آثار کلاسیک سینمایی قرار گرفت؛ او برای هر دو فیلم نامزد دریافت جایزۀ اسکار شد. کرول رید در [[لندن (انگلستان)|لندن]] به‌دنیا آمد. فرزند هربرت بیربوم تری<ref>Herbert Beerbohm Tree</ref>، بازیگر، بود و به تأسی از پدر در ۱۹۲۴ به بازیگری در تئاتر پرداخت. در ۱۹۲۷ به [[والاس، ادگار (۱۸۷۵ـ۱۹۳۲)|ادگار والاس]]<ref>Edgar Wallace</ref>، نویسنده، پیوست و بازیگر و تهیه‌کنندۀ چندین نمایش برگرفته از رمان‌های جنایی او شد. به جز نخستین فیلمش، ''ناوبا‌ن‌های آسوده<ref>Midshipman Easy</ref>''&nbsp;(۱۹۳۴)، بیش‌تر ملودرام‌های کم‌اهمیت می‌ساخت که ''بیشۀ آبنوس<ref>Laburnum Grove</ref>''&nbsp;(۱۹۳۶) بهترینِ آن‌هاست. با فیلم‌های ''روز تعطیلی بانک‌ها<ref>Bank Holiday</ref>''&nbsp;(۱۹۳۸) و ''ستارگان به پایین می‌نگرند<ref>The Stars Look Down</ref>''&nbsp;(۱۹۳۹) که حال و هوایی بومی و اصیل و بازی‌هایی واقع‌گرایانه‌ داشتند، از بزرگ‌ترین کارگردانان انگلستان شد. فیلم کمدی و مهیج ''قطار شبانه مونیخ<ref>Night Train to Munich</ref>''&nbsp;(۱۹۴۰) توانایی او را در خلق دلهره نشان داد. از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ در «ادارۀ سینمایی ارتش» کارگردان بود و در آن‌جا نمایش جنگی ''راه پیش رو<ref>The Way Ahead</ref>''&nbsp;(۱۹۴۴) را کارگردانی کرد و با همکاری گرسُن کنین<ref>Garson Kanin</ref>، کارگردان امریکایی، فیلم ''افتخار واقعی<ref>The True Glory</ref>''&nbsp;(۱۹۴۵) را ساخت که مستندی دربارۀ واپسین روزهای [[جنگ جهانی دوم]] است و برندۀ جایزۀ اسکار شد. سه فیلم مهیجی که او در دهۀ ۱۹۴۰ ساخت برندۀ سه جایزۀ بفتا<ref>BAFTA</ref>&nbsp;برای بهترین کارگردان و بهترین فیلم بریتانیا شد.