آهن: تفاوت میان نسخه‌ها

برگرفته از واژه‌ای آلمانی به معنای «قوی». عنصری فلزی، به رنگ خاکستری‌ نقره‌ای، چکش‌خوار، شکل‌پذیر و سخت، با نماد Fe، برگرفته از نام لاتینی آن، با عدد اتمی ۲۶، و جرم اتمی نسبی ۵۵.۸۴۷. از لحاظ فراوانی چهارمین [[عنصر (شیمی)|عنصر]] [[پوسته (زمین شناسی)|پوسته]] زمین و دومین [[فلز]] فراوان پس از [[آلومینیوم]] است. در رسوبات انباشته، بهصورت سنگ‌های معدنی [[هماتیت]]<ref>hematite</ref> (Fe_۲O_۳)، سنگ معدن اسپاتیک<ref>spathic ore</ref> (FeCO_۳) و [[منیتیت|مگنتیک]]<ref>magnetite</ref> (Fe_۳O_۴) یافت می‌شود. گاهی به شکل فلز آزاد<ref>free metal</ref>، و به ندرت به صورت تکه‌های آهن یا نیکل‌ـ‌آهن در [[شهاب سنگ|شهاب‌سنگ‌]]<nowiki/>ها نیز یافت می‌شود. آهن فلزی فراوان و مفید، به شدت [[مغناطیس]]، و پایۀ [[آلیاژ]] فولاد است. [[فولاد]] آلیاژی است که علاوه بر آهن، [[کربن]] و فلزات دیگر نیز دارد. (← [[چدن|چدن]]) آهن در تجهیزات الکتریکی، [[مغناطیس|مغناطیس‌]]<nowiki/>های دایم و [[الکترومغناطیس|الکترومغناطیس‌]]<nowiki/>ها، هستۀ ترانسفورمرها، و در آمپلی‌فایرهای مغناطیسی به‌کار می‌رود. نکتۀ مهم دربارۀ‌ آهن، اکسید شدن آن در هوای مرطوب (زنگ‌زدن<ref>rusting</ref>) است. در بدن انسان، آهن بخش اصلی [[هموگلوبین]]<ref>haemoglobin</ref> را تشکیل می‌دهد. در [[گلبول|گلبول‌]]<nowiki/>های قرمز خون، [[هموگلوبین]] اکسیژن را به همۀ نقاط بدن منتقل می‌کند. کمبود این عنصر در رژیم غذایی انسان منجر به نوعی [[کم خونی|کم‌خونی]] می‌شود. از [[آهن، عصر|عصر آهن]] تاکنون، از این عنصر برای ساخت ابزار استفاده می‌کنند.