پرش به محتوا

هوشنگ کامکار: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۱: خط ۱۱:
|ملیت=ایرانی
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل= لیسانس آهنگ‌سازی- دانشكده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران/ آكادمى سانتاچى چیلیاى رم/ فوق لیسانس تاریخ موسیقى- دانشگاه موسیقى سانفرانسیسكو  
|تحصیلات و محل تحصیل= لیسانس آهنگ‌سازی- دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران/ آکادمى سانتاچى چیلیاى رم/ فوق لیسانس تاریخ موسیقى- دانشگاه موسیقى سانفرانسیسکو  
| شغل و تخصص اصلی = آهنگ‌ساز
| شغل و تخصص اصلی = آهنگ‌ساز
|شغل و تخصص های دیگر=نوازنده‌ی ویولن و سنتور  
|شغل و تخصص های دیگر=نوازنده‌ی ویولن و سنتور  
خط ۱۸: خط ۱۸:
|سمت =  
|سمت =  
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار = گل همیشه بهار با صداى شهرام ناظرى (1359)، كنسرتینو براى تار و اركستر (1360- بر اساس چهارمضراب حسین علیزاده)، كجایید ای شهیدان خدایى با صداى بیژن كامكار (1361)، بهاران بیایید با صداى شهرام ناظرى و بیژن كامكار (1364)، در گلستانه با صداى شهرام ناظرى (1367)  
|آثار = گل همیشه بهار با صداى شهرام ناظرى (1359)کنسرتینو براى تار و ارکستر (1360- بر اساس چهارمضراب حسین علیزاده)، کجایید ای شهیدان خدایى با صداى بیژن کامکار (1361)، بهاران بیایید با صداى شهرام ناظرى و بیژن کامکار (1364)، در گلستانه با صداى شهرام ناظرى (1367)  
|خویشاوندان سرشناس =خانواده‌ی کامکارها  
|خویشاوندان سرشناس =خانواده‌ی کامکارها  
|گروه مقاله =موسیقی
|گروه مقاله =موسیقی
خط ۲۸: خط ۲۸:
}}
}}
[[پرونده:2042150730.jpg|جایگزین=هوشنگ کامکار|بندانگشتی|هوشنگ کامکار]]
[[پرونده:2042150730.jpg|جایگزین=هوشنگ کامکار|بندانگشتی|هوشنگ کامکار]]
هوشنگ كامكار (سنندج 1325ش-  )  
هوشنگ کامکار (سنندج 1325ش-  )  




آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی ایرانی ویولن و سنتور. از اعضای اصلی و اولیه‌ی [[کامکار، خانواده|گروه کامکارها]] و سرپرست فعلی این گروه. از كودكى سنتور را نزد پدرش، [[حسن کامکار]]، فراگرفت. بعدتر ضمن آشنایی مقدماتی با نواختن ویولن و تئورى موسیقى، در كلاس موسیقى صبا كه زیر نظر پدرش اداره مى‏‌شد به تدریس پرداخت. پس از اتمام تحصیلات متوسطه به تهران رفت و در [[هنرستان عالی موسیقی|هنرستان عالى موسیقى ملى]]، طی یک سال، به یادگیری نواختن ویولن و فراگیری تئورى موسیقى کلاسیک مشغول شد. پس از پایان این دوره، چند سال به عنوان كارشناس موسیقى در فرهنگ و هنر کردستان تدریس کرد. در سال 1348 وارد [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشكده‌ی هنرهاى زیبای دانشگاه تهران]] شد و در رشته‌ی آهنگ‌سازى با عنوان شاگرد اول فارغ‏‌التحصیل گردید. هوشنگ کامکار پس از دریافت لیسانس آهنگ‌سازی، مدت یك‌سال در آكادمى سانتاچى چیلیاى رم به تحصیل هارمونى، فوگ و كنترپوآن پرداخته. سپس دوره‌ی فوق لیسانس رشته‌ی تاریخ موسیقى را نیز در دانشگاه موسیقى سانفرانسیسكو به پایان رسانده و در اسفند 1357 به تهران برگشته است. او در همان دوره، چندین ترم در دانشكده‌ی هنرهاى زیبا و دانشگاه فارابى (هنرستان موسیقى) تدریس کرده. هوشنگ کامکار ۱۰ سال در دانشگاه هنر به تدریس موسیقی پرداخت و مدیریت گروه موسیقی این دانشگاه را هم به مدت ۶ سال (۱۳۷۲ تا ۱۳۷۸) عهده‌دار بود.


از ساخته‏‌هاى او كه اكثراً براى اركستر سمفونیك، گروه كر، آواز و سازهاى سنتى ساخته شده از ''گل همیشه'' بهار با صداى [[شهرام ناظری|شهرام ناظرى]] (1359)، ''كنسرتینو براى تار و اركستر'' (1360- بر اساس چهارمضراب [[حسین علیزاده]])، ''كجایید ای شهیدان خدایى'' با صداى [[بیژن کامکار|بیژن كامكار]] (1361)، ''بهاران بیایید'' با صداى شهرام ناظرى و بیژن كامكار (1364)، ''در گلستانه'' با صداى شهرام ناظرى (1367)، ''بیا حافظ'' با صداى بیژن كامكار (1368)، ''دور تا نزدیک، پوئم سمفونی خرمشهر و حلبچه، منظومه‌ی سمفونیک مولانا، خورشید مستان، سروکی دل، محاق، بهاران آبیدر، بر تارک سپیده، سماع مجلسیان، سماع ضربی‌ها، باله‌ی شهرزاد و پوئم سمفونیک کردی'' مى‏‌توان نام برد.  
آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی ایرانی [[ویولن]] و [[سنتور]]. از اعضای اصلی و اولیه‌ی [[کامکار، خانواده|گروه کامکارها]] و سرپرست فعلی این گروه. از کودکى سنتور را نزد پدرش، [[حسن کامکار]]، فراگرفت. بعدتر ضمن آشنایی مقدماتی با نواختن ویولن و تئورى موسیقى، در کلاس موسیقى صبا که زیر نظر پدرش اداره مى‏‌شد به تدریس پرداخت. پس از اتمام تحصیلات متوسطه به تهران رفت و در [[هنرستان عالی موسیقی|هنرستان عالى موسیقى ملى]]، طی یک سال، به یادگیری نواختن ویولن و فراگیری تئورى موسیقى کلاسیک مشغول شد. پس از پایان این دوره، چند سال به عنوان کارشناس موسیقى در فرهنگ و هنر کردستان تدریس کرد. در سال 1348 وارد [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکده‌ی هنرهاى زیبای دانشگاه تهران]] شد و در رشته‌ی آهنگ‌سازى با عنوان شاگرد اول فارغ‏‌التحصیل گردید. هوشنگ کامکار پس از دریافت لیسانس آهنگ‌سازی، مدت یکسال در آکادمى سانتاچى چیلیاى رم به تحصیل هارمونى، فوگ و کنترپوآن پرداخته. سپس دوره‌ی فوق لیسانس رشته‌ی تاریخ موسیقى را نیز در دانشگاه موسیقى سانفرانسیسکو به پایان رسانده و در اسفند 1357 به تهران برگشته است. او در همان دوره، چندین ترم در دانشکده‌ی هنرهاى زیبا و دانشگاه فارابى (هنرستان موسیقى) تدریس کرده. هوشنگ کامکار ۱۰ سال در دانشگاه هنر به تدریس موسیقی پرداخت و مدیریت گروه موسیقی این دانشگاه را هم به مدت ۶ سال (۱۳۷۲ تا ۱۳۷۸) عهده‌دار بود.  


گزیده‌ی کتاب‌شناسی: ''اصول ارکستراسیون'' (ترجمه‌ی کتابی از ریمسکی کورساکوف- تهران: 1362)؛ ''فوگ و انوانسیون: فنون اصلی آهنگ‌سازی در تئوری و عمل'' (ترجمه‌ی کتابی از جان ورال- تهران: 1370)؛ ''هارمونی قرن بیستم'' (ترجمه‌ی کتابی از وینسنت پرسی کتی- تهران: 1375)؛ ''کنترپوان مدال: بر اساس شیوه‌ی موسیقی قرن شانزدهم'' (ترجمه‌ی کتابی از دیوید بویدن- تهران: 1377)؛ ''ارکستراسیون'' (ترجمه‌ی کتابی از کنت کنان- تهران: 1382) و ''موسیقی کلاسیک و رمانتیک'' (تالیف- تهران: 1380).
از ساخته‏‌هاى او که اکثراً براى ارکستر سمفونیک، گروه کر، آواز و سازهاى سنتى ساخته شده از ''گل همیشه'' بهار با صداى [[شهرام ناظری|شهرام ناظرى]] (1359)، ''کنسرتینو براى تار و ارکستر'' (1360- بر اساس [[چهارمضراب]] [[حسین علیزاده]])، ''کجایید ای شهیدان خدایى'' با صداى [[بیژن کامکار]] (1361)، ''بهاران بیایید'' با صداى شهرام ناظرى و بیژن کامکار (1364)، ''در گلستانه'' با صداى شهرام ناظرى (1367)، ''بیا حافظ'' با صداى بیژن کامکار (1368)، ''دور تا نزدیک، پوئم سمفونی خرمشهر و حلبچه، منظومه‌ی سمفونیک مولانا، خورشید مستان، سروکی دل، محاق، بهاران آبیدر، بر تارک سپیده، سماع مجلسیان، سماع ضربی‌ها، باله‌ی شهرزاد و پوئم سمفونیک کردی'' مى‏‌توان نام برد.
 
گزیده‌ی کتاب‌شناسی: ''اصول ارکستراسیون'' (ترجمه‌ی کتابی از [[ریمسکی کورساکوف، نیکلای (۱۸۴۴ـ۱۹۰۸)|ریمسکی کورساکوف]]- تهران: 1362)؛ ''فوگ و انوانسیون: فنون اصلی آهنگ‌سازی در تئوری و عمل'' (ترجمه‌ی کتابی از جان ورال- تهران: 1370)؛ ''هارمونی قرن بیستم'' (ترجمه‌ی کتابی از وینسنت پرسی کتی- تهران: 1375)؛ ''کنترپوان مدال: بر اساس شیوه‌ی موسیقی قرن شانزدهم'' (ترجمه‌ی کتابی از دیوید بویدن- تهران: 1377)؛ ''ارکستراسیون'' (ترجمه‌ی کتابی از کنت کنان- تهران: 1382) و ''موسیقی کلاسیک و رمانتیک'' (تألیف- تهران: 1380).


[[رده:موسیقی]]
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]
[[رده:ایران - اشخاص]]
سرویراستار
۳۷٬۲۴۷

ویرایش