هوشنگ کامکار
| هوشنگ کامکار | |
|---|---|
| زادروز |
سنندج 1325ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | لیسانس آهنگ‌سازی- دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران/ آکادمى سانتاچى چیلیاى رم/ فوق لیسانس تاریخ موسیقى- دانشگاه موسیقى سانفرانسیسکو |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز |
| شغل و تخصص های دیگر | نوازنده‌ی ویولن و سنتور |
| سبک | سنتی |
| آثار | گل همیشه بهار با صداى شهرام ناظرى (1359)کنسرتینو براى تار و ارکستر (1360- بر اساس چهارمضراب حسین علیزاده)، کجایید ای شهیدان خدایى با صداى بیژن کامکار (1361)، بهاران بیایید با صداى شهرام ناظرى و بیژن کامکار (1364)، در گلستانه با صداى شهرام ناظرى (1367) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | خانواده‌ی کامکارها |
هوشنگ کامکار (سنندج 1325ش- )
آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی ایرانی ویولن و سنتور. از اعضای اصلی و اولیه‌ی گروه کامکارها و سرپرست فعلی این گروه. از کودکى سنتور را نزد پدرش، حسن کامکار، فراگرفت. بعدتر ضمن آشنایی مقدماتی با نواختن ویولن و تئورى موسیقى، در کلاس موسیقى صبا که زیر نظر پدرش اداره مىشد به تدریس پرداخت. پس از اتمام تحصیلات متوسطه به تهران رفت و در هنرستان عالى موسیقى ملى، طی یک سال، به یادگیری نواختن ویولن و فراگیری تئورى موسیقى کلاسیک مشغول شد. پس از پایان این دوره، چند سال به عنوان کارشناس موسیقى در فرهنگ و هنر کردستان تدریس کرد. در سال 1348 وارد دانشکده‌ی هنرهاى زیبای دانشگاه تهران شد و در رشته‌ی آهنگ‌سازى با عنوان شاگرد اول فارغالتحصیل گردید. هوشنگ کامکار پس از دریافت لیسانس آهنگ‌سازی، مدت یکسال در آکادمى سانتاچى چیلیاى رم به تحصیل هارمونى، فوگ و کنترپوآن پرداخته. سپس دوره‌ی فوق لیسانس رشته‌ی تاریخ موسیقى را نیز در دانشگاه موسیقى سانفرانسیسکو به پایان رسانده و در اسفند 1357 به تهران برگشته است. او در همان دوره، چندین ترم در دانشکده‌ی هنرهاى زیبا و دانشگاه فارابى (هنرستان موسیقى) تدریس کرده. هوشنگ کامکار ۱۰ سال در دانشگاه هنر به تدریس موسیقی پرداخت و مدیریت گروه موسیقی این دانشگاه را هم به مدت ۶ سال (۱۳۷۲ تا ۱۳۷۸) عهده‌دار بود.
از ساختههاى او که اکثراً براى ارکستر سمفونیک، گروه کر، آواز و سازهاى سنتى ساخته شده از گل همیشه بهار با صداى شهرام ناظرى (1359)، کنسرتینو براى تار و ارکستر (1360- بر اساس چهارمضراب حسین علیزاده)، کجایید ای شهیدان خدایى با صداى بیژن کامکار (1361)، بهاران بیایید با صداى شهرام ناظرى و بیژن کامکار (1364)، در گلستانه با صداى شهرام ناظرى (1367)، بیا حافظ با صداى بیژن کامکار (1368)، دور تا نزدیک، پوئم سمفونی خرمشهر و حلبچه، منظومه‌ی سمفونیک مولانا، خورشید مستان، سروکی دل، محاق، بهاران آبیدر، بر تارک سپیده، سماع مجلسیان، سماع ضربی‌ها، باله‌ی شهرزاد و پوئم سمفونیک کردی مىتوان نام برد.
گزیده‌ی کتاب‌شناسی: اصول ارکستراسیون (ترجمه‌ی کتابی از ریمسکی کورساکوف- تهران: 1362)؛ فوگ و انوانسیون: فنون اصلی آهنگ‌سازی در تئوری و عمل (ترجمه‌ی کتابی از جان ورال- تهران: 1370)؛ هارمونی قرن بیستم (ترجمه‌ی کتابی از وینسنت پرسی کتی- تهران: 1375)؛ کنترپوان مدال: بر اساس شیوه‌ی موسیقی قرن شانزدهم (ترجمه‌ی کتابی از دیوید بویدن- تهران: 1377)؛ ارکستراسیون (ترجمه‌ی کتابی از کنت کنان- تهران: 1382) و موسیقی کلاسیک و رمانتیک (تألیف- تهران: 1380).