خط میخی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط باستانی. ترکیبی از خطوط میخی‌شکل بود، و معمولاً روی گِل رُس و سنگ کنده می‌شد. احتمالاً سومریان<ref>Sumerian</ref> آن را اختراع کردند، و از اوایل هزارۀ 3پ‌م در بین‌النهرین به کار می‌رفت. آشوریان. بابلی<ref>Babylonian</ref>ها، عیلامیان<ref>Elamites</ref>، حِتّی‌ها<ref>Hittites</ref>، ‌ایرانیان، و بسیاری از اقوام دیگر دارای زبان‌های مختلف ساکن در بین‌النهرین آن را اقتباس و اصلاح کردند. نوشته‌های میخی پارس باستان را نخستین‌بار گئورک گروتفند<ref>George Grotefend</ref> در 1802 و سپس هنری راولینسون<ref>Henry Rawlinson</ref>، خاورشناس بریتانیایی، در 1846 قرائت کردند. کتیبه‌های میخی دوره هخامنشیان، به‌ویژه کتیبۀ بیستون از منابع اصلی تاریخ ایران باستان است.

[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]

[[رده:الفبا و خط]]