چایپاره، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها

واقع در نواحی شمال شرقی استان [[آذربایجان غربی]]، به مرکزیت شهر [[قره ضیاءالدین]]. تا اواخر پاییز سال ۱۳86ش بخشی از [[خوی ، شهرستان|شهرستان خوی]] بود و در اواخر این سال، براساس مصوبۀ هیأت دولت، در تاریخ 26 آذر 1386ش، از آن جدا شد و به شهرستان ارتقاء یافت. شهرستان چایپاره از دو بخش مرکزی و حاجیلار تشکیل شده است. بخش مرکزی با مساحتی در حدود ۶۲۷کیلومترمربع، اراضی غربی شهرستان را در بر گرفته و مشتمل است بر دهستان‌های چورس و بسطام با مرکزیت شهر قره ضیاءالدین و ۴۹ روستا. بخش حاجیلار با مساحتی در حدود 313کیلومترمربع قسمت‌های شرقی شهرستان را تشکیل داده و مشتمل است بر دهستان‌های حاجیلار شمالی و جنوبی با مرکزیت شهر حاجیلار و  ۲۶ روستا. روستای حاجیلار در اوایل سال 1397ش به شهر ارتقاء یافته است. بخش حاجیلار به دلیل قرار گرفتن قسمت‌هایی از منطقۀ حفاظت‌شدۀ [[مراکان، منطقه حفاظت شده|مراکان]] در آن از اهمیت زیست‌محیطی بالایی برخوردار است. براساس سرشماری سراسری سال 1395ش جمعیت شهرستان چایپاره 47,292نفر است؛ طبق اطلاعات مرکز آمار ایران، بیش 56درصد این مقدار شهرنشین و حدود 43درصد روستانشینند. این شهرستان از سمت شمال با شهرستان‌های [[پلدشت، شهرستان|پلدشت]]، شوط و [[چالدران، شهرستان|چالدران]]، از سمت غرب و جنوب با شهرستان خوی و از سمت شرق با شهرستان‌های پلدشت و [[مرند، شهرستان|مرند]] (در [[آذربایجان شرقی]]) محدود شده است.  

قلعۀ [[اورارتو، تمدن|اورارتو]]<nowiki/>یی روستای بسطام (در 7کیلومتری غرب قره ضیاءالدین)، دژ بسطام (مربوط به دورۀ [[ایلخانان]]) و قرمزی مسجد چورس (مربوط به دورۀ [[صفویه]]) از آثار تاریخی شهرستان چایپاره‌اند.