تفت، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها

شهرستانی در مناطق مرکزی [[ایران]] و جنوب غربی [[یزد، استان|استان یزد]]، مشتمل بر بخش‌های مرکزی، نیر و کاریزات با مرکزیت اداری [[تفت، شهر|شهر تفت]]. از شمال شرق به [[یزد، شهرستان|شهرستان یزد]]، از شمال به شهرستان‌های [[اشکذر، شهرستان|اشکذر]] و [[میبد، شهرستان|میبد]]، از غرب به [[ابرکوه، شهرستان|شهرستان ابرکوه]]، از جنوب به [[مروست، شهرستان|شهرستان مروست]] و از شرق به [[مهریز، شهرستان|شهرستان مهریز]] محدود است. نواحی شمال شرقی این شهرستان را بخش عظیمی از [[شیرکوه|کوهستان شیرکوه]] فراگرفته و نواحی جنوب غربی آن متشکل از دشت‌های همواری است که از کوه‌پایه‌های شیرکوه شروع شده و به کویر ابرکوه و کفّۀ طاقستان منتهی می‌گردد. شیرکوه، با ارتفاع ۴,۰۵۵متر، بلندترین نقطۀ آن است و حاشیه‌های کویر ابرکوه و کفّۀ طاقستان، با ارتفاع حدود‌ ۱,۴۴۵متر، از پست‌ترین نواحی آن محسوب می‌شود. این شهرستان رودخانه‌‌های دایمی ندارد و اقلیم آن در کوهستان شیرکوه معتدل تا معتدل مایل به سرد است و در دشت‌های جنوب غربی، معتدل مایل به گرم و خشک است. جمعیت آن 43,893نفر است (1395ش). مردم تفت به زبان فارسی سخن می‌گویند و پیرو مذهب شیعۀ دوازده‌امامی‌اند. شماری از اهالی شهرستان پیرو آیین زرتشت هستند که بیشتر در روستاهای چم، زین‌آباد، مبارکه و برخی از محله‌های شهر تفت زندگی می‌کنند. این تجمعات زرتشتی دارای آتشکده و زیارتگاهند. راه تفت به [[یزد، شهر|یزد]]، و [[ابرکوه، شهر|ابرکوه]] و تفت به [[هرات، شهر (ایران)|هرات]] و [[شهر بابک]]، خطوط ارتباطی آن را تشکیل می‌دهند. مهم‌ترین آبادی‌های آن عبارتند از تفت، نیر، توده، بنادکوک دیزه، ده‌شیر، کاریزات بخ، بنادک سادات، طرزجان، اسلامیه (فراشاه)، و علی‌آباد. گل سفید و نمک از منابع معدنی آن است و انواع میوه به‌ویژه انار و غلات و صیفی‌جات از فرآورده‌های مهم کشاورزی آن به‌‌شمار می‌روند. آب آن عمدتاً از قنات و چاه تأمین می‌شود.