آنکلساریا، بهرام گور تهمورث: تفاوت میان نسخه‌ها

|شغل و تخصص های دیگر=ایران‌شناس

ایران‌شناس هندی. از زردشتیان [[هند]]<ref>India</ref> و پسر [[آنکلساریا، تهمورث دین شاه (۱۸۴۲ـ بمبیی ۱۹۰۳)|تهمورث دین‌شاه آنکلساریا]]<ref>Tahmuras Dinshah Anklesaria</ref> (۱۸۴۲ـ۱۹۰۳م) بود. پس از آن‌که دورۀ کارشناسی ارشد در زبان‌های اوستایی و پهلوی را در دانشگاه [[بمبیی، شهر|بمبئی]] به پایان برد، به تدریس این زبان‌ها در مدارس پارسیان هنر پرداخت. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۹م فصل‌نامه‌ای به نام ''زردشتی'' منتشر می‌کرد. از اعضای فعال پژوهشگاه خاورشناسی کاما در بمبئی و دبیر افتخاری و ویراستار نشریۀ آن بود. در ۱۳۰۹ش/۱۹۳۰م جامعۀ زردشتیان هند او را به [[ایران]] فرستادند و در ۱۳۱۳ش/۱۹۳۴م نیز برای شرکت در جشن هزارۀ فردوسی به ایران دعوت شد. در ۱۹۳۵م، رئیس بخش ایرانی هشتمین کنفرانس خاورشناسی سراسری هند در [[میسور]]<ref>Mysore</ref> بود. شماری از متون پهلوی را تصحیح و چاپ کرد و یا به انگلیسی برگردانید. برخی آثار پدرش را نیز به چاپ رسانید.  

از آثارش: ''مهریشت'' (۱۹۰۰م)؛ ''زند وهومن یسنا و دو اثر به زبان پهلوی'' (۱۹۱۹م)؛ متن کامل اوستایی ''یشت‌ها'' (۱۹۲۵م)؛ چاپ ''زردشت‌نامۀ'' مؤبد رستم پشوتن هاماجی‌یار (۱۹۳۲م)؛ ''سفر به ایران عصر پهلوی'' به زبان گجراتی (۱۹۳۳م)؛ چاپ متن و ترجمۀ ''کارنامۀ اردشیر'' ''بابکان'' (۱۹۳۵م)؛ ''گزیده‌های زادسپرم'' (۱۹۶۴م) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۶ش)؛ ''یادداشت‌های دستوری و واژه‌شناختی'' (۱۹۵۳م)؛ حرف‌نویسی و ترجمۀ انگلیسی ''گاثاهای مقدس زردشت'' (۱۹۵۳م).