پرش به محتوا

آرگزی، تودور: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =تیودور آرگزی
|عنوان =تودور آرگزی
|نام =Tudor Arghezi
|نام =Tudor Arghezi
|نام دیگر=
|نام دیگر=
خط ۲۷: خط ۲۷:
|باشگاه =
|باشگاه =
}}
}}
[[پرونده:10092200.jpg|بندانگشتی|تیودور آرگزی]]
[[پرونده:10092200.jpg|بندانگشتی|تودور آرگزی]]


آرگِزی، تیودور (۱۸۸۰ـ۱۹۶۷)(Arghezi, Tudor)
آرگِزی، تودور (۱۸۸۰ـ۱۹۶۷)(Arghezi, Tudor)


(نام اصلی: یان تئودورِسکو<ref>Ion Theodorescu</ref>) شاعر، رساله‌نویس، مقاله‌نویس، و رمان‌نویس رومانیایی. تجربه‌های دوران راهبگی و سال‌هایی که به‌سبب نگارش آثار سیاسی در زندان گذرانید، الهام‌بخش اشعار و رمان‌هایش شدند. پس از انتشار دو مجموعه شعرش با نام‌های ''۱۹۰۷‌'' (۱۹۵۵م) و ''چکامه برای انسان''<ref>''Cítare omului/Ode to Man''</ref> (۱۹۵۶م) در ردیف نویسندگان طراز اول قرار گرفت. آرگزی در [[بخارست]] متولد شد، نخستین اشعارش را [[ماچدونسکی، الکساندرو (۱۸۵۴ـ۱۹۲۰)|ماچدونسکی]]<ref>Macedonski</ref> منتشر کرد (۱۸۹۶م). سه سال بعد در سلکِ راهبان درآمد، اما دوباره به نویسندگی روی آورد و در ۱۹۰۴م همکاری با مجلۀ جدیدی با نام لینیا درِئاپتا<ref>Linea dreapta</ref> را آغاز کرد. او با مجلۀ نقد ''ویاتا سوسیالا''<ref>''Viata sociala''</ref> و مجلۀ خودش، کرونیکا، به نویسنده‌ای پرشور و اهل مجادله مشهور شد. در ۱۹۱۸م به‌سبب همکاری با روزنامه‌ای که تحت نظارت آلمانی‌ها انتشار می‌یافت به زندان افتاد. بار دیگر طی [[جنگ جهانی دوم]]، با انتشار جزوه‌ای که در آن به سفیر [[آلمان]] تاخته بود، زندانی شد. او پس از جنگ، درپی فعالیت ادبی مختصری، از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۴م سکوت پیشه کرد. آرگزی پس از انتشار دفتر شعرش، ''حرف‌های سفارشی''<ref>''Cuvinte potrivite/Words Made to Measure''</ref> (۱۹۲۷م)، مشهور شد؛ شعرهای این دفتر اضطراب روحی را به نمایش می‌گذارد که در جست‌وجوی خداست. این شعرها همچنین احساس نزدیکی و همدردی شاعر با زمین و روستاییان را تصویر می‌کنند. رمان ''شمایل‌های چوبی''<ref>''Icoane de lemn/Wooden Icons''</ref> (۱۹۳۰م) برگرفته از تجربه‌های او در مقام راهب است، در حالی‌که تجربه‌های دوران حبسش الهام‌بخش او در نوشتن رمان ''دروازۀ سیاه''<ref>''Poarte negra/The Black Gate''</ref> (۱۹۳۰م) و دفتر اشعارش، ''گل‌های کپک''<ref>''Flori de mucegai/Flowers of Mildew''</ref> (۱۹۳۱م)، بودند. درپی انتشار رمان طنزآمیز ''طرح‌هایی از سرزمین کوتی''<ref>''Tablete din tara de Kuty/Sketches from the Land of Kuty''</ref> (۱۹۳۳م)، ''چشمان مادونا''<ref>''Ochii Maicii Domnului/The Eyes of the Madonna''</ref> (۱۹۳۴م) و ''گورستان بشارت''<ref>''Cimitirul Buna-Vestire/The Cemetery of Annunciations''</ref> (۱۹۳۶م) را نوشت. آرگزی در اشعار ''کتاب کوچک شب'' <ref>''Carticica de seara/Little Book of Evening''</ref> (۱۹۳۵م) و ''رقص‌های دوری''<ref>''Hore/Round Dances''</ref> (۱۹۳۹م)، شگفتی‌های طبیعت از دید کودکی را بازگو می‌کند؛ به همین سبب، این اشعار غالباً کودکانه می‌نمایند.
(نام اصلی: یان تئودورِسکو<ref>Ion Theodorescu</ref>) شاعر، رساله‌نویس، مقاله‌نویس، و رمان‌نویس رومانیایی. تجربه‌های دوران راهبگی و سال‌هایی که به‌سبب نگارش آثار سیاسی در زندان گذرانید، الهام‌بخش اشعار و رمان‌هایش شدند. پس از انتشار دو مجموعه شعرش با نام‌های ''۱۹۰۷‌'' (۱۹۵۵م) و ''چکامه برای انسان''<ref>''Cítare omului/Ode to Man''</ref> (۱۹۵۶م) در ردیف نویسندگان طراز اول قرار گرفت. آرگزی در [[بخارست]] متولد شد، نخستین اشعارش را [[ماچدونسکی، الکساندرو (۱۸۵۴ـ۱۹۲۰)|ماچدونسکی]]<ref>Macedonski</ref> منتشر کرد (۱۸۹۶م). سه سال بعد در سلکِ راهبان درآمد، اما دوباره به نویسندگی روی آورد و در ۱۹۰۴م همکاری با مجلۀ جدیدی با نام لینیا درِئاپتا<ref>Linea dreapta</ref> را آغاز کرد. او با مجلۀ نقد ''ویاتا سوسیالا''<ref>''Viata sociala''</ref> و مجلۀ خودش، کرونیکا، به نویسنده‌ای پرشور و اهل مجادله مشهور شد. در ۱۹۱۸م به‌سبب همکاری با روزنامه‌ای که تحت نظارت آلمانی‌ها انتشار می‌یافت به زندان افتاد. بار دیگر طی [[جنگ جهانی دوم]]، با انتشار جزوه‌ای که در آن به سفیر [[آلمان]] تاخته بود، زندانی شد. او پس از جنگ، درپی فعالیت ادبی مختصری، از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۴م سکوت پیشه کرد. آرگزی پس از انتشار دفتر شعرش، ''حرف‌های سفارشی''<ref>''Cuvinte potrivite/Words Made to Measure''</ref> (۱۹۲۷م)، مشهور شد؛ شعرهای این دفتر اضطراب روحی را به نمایش می‌گذارد که در جست‌وجوی خداست. این شعرها همچنین احساس نزدیکی و همدردی شاعر با زمین و روستاییان را تصویر می‌کنند. رمان ''شمایل‌های چوبی''<ref>''Icoane de lemn/Wooden Icons''</ref> (۱۹۳۰م) برگرفته از تجربه‌های او در مقام راهب است، در حالی‌که تجربه‌های دوران حبسش الهام‌بخش او در نوشتن رمان ''دروازۀ سیاه''<ref>''Poarte negra/The Black Gate''</ref> (۱۹۳۰م) و دفتر اشعارش، ''گل‌های کپک''<ref>''Flori de mucegai/Flowers of Mildew''</ref> (۱۹۳۱م)، بودند. درپی انتشار رمان طنزآمیز ''طرح‌هایی از سرزمین کوتی''<ref>''Tablete din tara de Kuty/Sketches from the Land of Kuty''</ref> (۱۹۳۳م)، ''چشمان مادونا''<ref>''Ochii Maicii Domnului/The Eyes of the Madonna''</ref> (۱۹۳۴م) و ''گورستان بشارت''<ref>''Cimitirul Buna-Vestire/The Cemetery of Annunciations''</ref> (۱۹۳۶م) را نوشت. آرگزی در اشعار ''کتاب کوچک شب'' <ref>''Carticica de seara/Little Book of Evening''</ref> (۱۹۳۵م) و ''رقص‌های دوری''<ref>''Hore/Round Dances''</ref> (۱۹۳۹م)، شگفتی‌های طبیعت از دید کودکی را بازگو می‌کند؛ به همین سبب، این اشعار غالباً کودکانه می‌نمایند.
۹٬۷۲۲

ویرایش