پرتو ایزوتوپ
پرتو‌ایزوتوپ (radioisotope)
(یا: ایزوتوپ پرتوزا) در فیزیک، شکل پرتوزای طبیعی یا مصنوعی یک عنصر. بسیاری از پرتوایزوتوپها را با بمباران نوترونی عناصر پایدار در قلب راکتورهای هسته‌ای تولید می‌کنند (← شکافت). تابش‌های گسیل‌شده از پرتوایزوتوپها به آسانی قابل آشکارسازی‌اند و به‌همین‌سبب، از پرتوایزوتوپها به‌منزلۀ ردیاب استفاده می‌کنند. گاهی این تابش‌ها به عمق مواد نفوذ می‌کنند و عوارض بسیاری در مادۀ زنده ایجاد می‌کنند. جهش ژنتیکی[۱] از آن جمله است. بسیاری از ایزوتوپ‌های طبیعی که جرم اتمی نسبی آن‌ها کمتر از ۲۰۸ است، پرتوزا نیستند. ایزوتوپ‌هایی با جرم اتمی ۲۱۰ و بیشتر معمولاً پرتوزایند. پرتوایزوتوپها در پزشکی کاربردهای بسیار دارند. پرتو‌درمانی[۲] و روبش پرتوایزوتوپی[۳] از آن جمله است. پزشکی هسته‌ای[۴] کاربرد پرتوایزوتوپها در تشخیص، پژوهش، و درمان بیماری‌هاست.