آرنو (پسر)، آنتوان (۱۶۱۲ـ۱۶۹۴)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(تغییرمسیر از Antoine Arnauld (1612-1694 AD))

آرنو (پسر)، آنتوان (۱۶۱۲ـ۱۶۹۴)(Arnauld, Antoine)

(مشهور به «آرنوی بزرگ») متکلم و فیلسوف فرانسوی، پیرو آیین یانسن[۱]. در ۱۶۵۶، به سبب حملاتش به یسوعیان[۲]، از دانشگاه سوربون[۳] اخراج شد. پس از وقفه‌ای کوتاه در دورۀ صلحِ کلمنس نهم[۴]، اَلکساندر ششم بار دیگر آیین یانسن را محکوم کرد (۱۶۹۰م) و آرنو به هلند گریخت. در این کشور به مباحثاتی با یسوعیان، پروتستان[۵]ها، و نیکلا مالبرانش[۶] فیلسوف پرداخت. در ۱۶۶۲م منطق پور روایال[۷] را با همکاری نیکول[۸] نوشت، و در ۱۶۴۳م نگارش کتابِ در باب عشای مکرر[۹] او را ناگزیر به بیست سال زندگی در خفا کرد. پس از آن‌که آرنو نامه به یک دوک و همتا[۱۰] (۱۶۵۶م) را، که حمله‌ای صریح به روش‌های یسوعیان بود، نوشت، پاسکال[۱۱] نامه‌های ولایتی[۱۲] (۱۶۵۶ـ۱۶۵۷م) را منتشر کرد، اما نتوانست از اخراج او از سوربون جلوگیری کند. آرنو رساله‌ای دیگر در قالبِ نامه با عنوان نامۀ یک معلم سوربون به یک مقام بلندپایه[۱۳] نوشته است (۱۶۵۵م). زمانی‌که پاپ کلمنس نهم حمله به آیین یانسن را متوقف کرد، آرنو از عزلت بیرون آمد و با استقبال گرم لوئی چهاردهم روبه‌رو شد. اعتقاد ابدی کلیسای کاتولیک به آیین عشای ربانی[۱۴] (۱۶۶۹ـ۱۶۷۶م)، که با همکاری نیکول به نگارش درآمد، دفاعیۀ آرنو از اصل اعتقادی قلب ماهیت[۱۵] و حملۀ دیگری به عقاید کالوَن بود. ولی پیروی آرنو از عقاید کاتولیکی سنتی از صمیم قلب نبود و در زمان تبعید در هلند به آرای یانسن بازگشت. او کوچک‌ترین فرزند آنتوان آرنو[۱۶]ی پدر و برادر مادرْ آنژلیک دوسن مادلن[۱۷] بود.

 


  1. Jansenism
  2. jesuits
  3. Sorbonne
  4. Clement IX
  5. Protestant
  6. Nicholas Malebranche
  7. Logique de Port Royal
  8. Nicole
  9. De la frèquente communion
  10. Lettre à une duc et pair
  11. Pascal
  12. Lettres Provinciales
  13. Lettre d’un docteure de Sorbonne à une Personne de condition
  14. La Perpétuité de la foi de l’Eglise catholique sur l’Euchariste
  15. transubstantiation
  16. Antoine Arnauld
  17. La Mère Angélique de Saint-Madeleine