اسمیت، فرانسیس گراهام (۱۹۲۳)
| فرانسیس گراهام اسمیت Francis Graham Smith | |
|---|---|
| درگذشت | ۱۹۲۳م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | رادیو اخترشناس |
| لقب | سر |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
| جوایز و افتخارات | دریافت عنوان سر (۱۹۸۶) |
اِسْمیت، فِرانسیس گِراهام (۱۹۲۳م - )(Smith, Francis Graham)
رادیو اخترشناس انگلیسی. با همکاری مارتین رایل[۱]، در دهۀ ۱۹۵۰، از منابع رادیویی آسمان نقشه‌برداری کرد. در ۱۹۶۸، کشف کرد که تابش تپ‌اخترها[۲] ماهیتی شدیداً قطبیده دارد و شدت میدان مغناطیسی را در فضای بین ستاره‌ای برآورد کرد. از ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۰، اخترشناس سلطنتی بود و در ۱۹۸۶، لقب سر دریافت کرد. در روهمپتون[۳] ساری[۴] زاده شد و در کیمبریج درس خواند. طی جنگ جهانی دوم به مؤسسۀ پژوهشی ارتباط دوربرد[۵] منتقل شد و پس از بازگشت به کیمبریج، به گروه پژوهش رادیویی در آزمایشگاه کاوندیش[۶] پیوست. در ۱۹۶۴، به استادی اخترشناسی در دانشگاه منچستر برگزیده شد و تا ۱۹۷۴، در رصدخانۀ جادرل بَنک[۷] مشغول به کار بود. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۱، سرپرست رصدخانۀ سلطنتی گرینویچ[۸] شد. در ۱۹۸۱، به جادرل بنک بازگشت و سرپرستی آن‌جا را بر عهده گرفت. در ۱۹۴۸، اسمیت و رایل در حالی‌که مشغول بررسی یک منبع موج رادیویی در صورت فلکی[۹] دجاجه[۱۰] بودند، منبع دومی را در صورت فلکی ذات‌الکرسی[۱۱] يافتند. اسمیت طی سال‌های بعد سرگرم تعیین جای دقیق هر دو منبع بود. اخترشناسان ماونت پالومار در کالیفرنیا[۱۲] سرانجام محل دقیق همتاهای نوری این دو منبع را پیدا کردند. نشان داده شده است که ذات‌الکرسی A[۱۳] از انفجار یک اَبَرنواختر[۱۴] در درون کهکشان ما[۱۵] حاصل شده است، و دجاجۀ A[۱۶] هم یک کهکشان رادیویی دوگانه است. در ۱۹۵۷، اسمیت و رایل برای نخستین‌بار مقاله‌ای دربارۀ امکان طراحی و ساخت سامانه‌ای دقیق برای ناوبری نوشتند که با استفاده از علامت‌های رادیوییِ ماهواره‌ای مدارپیما کار می‌کرد. در ۱۹۶۲، اسمیت گیرنده‌ای رادیویی را روی آیریل ۲[۱۷] نصب کرد که یکی از مجموعه ماهواره‌های مشترک ایالات متحده و بریتانیا بود. به این ترتیب، بررسی نوفه[۱۸]های رادیویی بالاتر از یون‌سپهر[۱۹] برای نخستین‌بار امکان‌پذیر شد.