گانسو
گانْسو (Gansu)
| گانسو | |
|---|---|
| نام فارسی | گانسو |
| نام های دیگر | کانسو |
| نام لاتین | Gansu |
| کشور | چین |
| موقعیت | شمال مرکزی چین |
| مرکز | لانجو |
| شهرهای مهم | یومن، تیانشویی (تیانشو)، دون هوانگ و جیایوگوان |
| جمعیت | ۲۵,۵۷۵,۰۰۰ نفر (۱۹۹۶) |
| مساحت(کیلومتر مربع) | ۴۵۴هزار |
| تولیدات و صنایع مهم | صنایع زغال سنگ، نفت، تولید نیروی برقابی ، استخراج معدن، فرآوری فلزات و گردشگری |
(یا: کانسو[۱]) استانی در شمال مرکزی چین، با ۴۵۴هزار کیلومتر مربع مساحت، و ۲۵,۵۷۵,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). شهرهای مهم آن عبارت‌اند از لانجو[۲] (مرکز استان)، یومن[۳]، تیانشویی[۴] (تیانشو)، دون‌هوانگ[۵]، و جیایوگوان[۶]. گانسو دارای صنایع زغال‌سنگ، نفت، تولید نیروی برقابی از رود هوانگ‌هو، استخراج معدن، فرآوری فلزات و گردشگری است. جادۀ ابریشم[۷]، راه کاروان‌رو در قرون وسطا، از گانسو می‌گذرد. این استان در قرن ۱۳م به پایگاه مستحکم مسلمانان تبدیل شد. در قرن ۱۹ پایگاه شورش مسلمانان[۸] بود (۱۸۶۲ـ۱۸۷۷) که مقامات چینی به‌شدت آن را سرکوب کردند. در اواخر قرن ۱۹ قحطی بزرگی منطقه را فراگرفت. استان مزبور در زلزله‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۲ به‌شدت آسیب دید. در ۱۹۵۴ مرزهای استان شامل ناحیۀ خودمختار نینگ‌شیاهویی[۹] نیز می‌شد، اما این ناحیه در ۱۹۸۵ از گانسو جدا شد. بخش شرقی استان مزبور اراضی بادرفتی[۱۰] حاصل‌خیزی دارد. رشته‌کوه‌های نان شان[۱۱] و کیلیان[۱۲] در امتداد بخش عمدۀ مرز شمالی استان واقع شده‌اند. بین کوه‌های غرب و بیابان آلاشان[۱۳] در شمال منطقۀ کوهپایه‌ای (یخچال‌های طبیعی که در پای کوه تشکیل می‌شوند) واقع شده‌اند که به سمت شمال غربی متمایل است. پس از این منطقه خطوط ارتباطی و ماندگاه‌هایی دیده می‌شود که به دالان گانسو[۱۴] شهرت دارد، این دالان راه ورودی به سین‌کیانگ و آسیای مرکزی است و سابقاً بخشی از جادۀ ابریشم بود. هوانگ هو[۱۵] رود اصلی استان مزبور است که در بخش میانی آن جریان دارد.