چیمابویه، جووانی (ح۱۲۴۰ـ۱۳۰۲م)
چیمابوئه، جووانی (ح۱۲۴۰ـ۱۳۰۲م)(Cimabue, Giovanni)
| جووانی چیمابویه Giovanni Cimabue | |
|---|---|
| زادروز |
ح۱۲۴۰م |
| درگذشت | ۱۳۰۲مم |
| ملیت | ایتالیایی |
| نام‌های دیگر | چنی دی پپی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | پیکر قدیس یوحنا (در کلیسای جامع پیزا) |
| جوایز و افتخارات | معروف به پدر نقاشی ایتالیا |
(مشهور به چنّی دی پِپّی[۱]) نقاش ایتالیایی. در فلورانس[۲] کار می‌کرد؛ از دیرباز پدرِ نقاشی ایتالیا خوانده شده است. در آثارش پس‌زمینۀ طلاییِ بیزانسی[۳] را حفظ کرده است، لیکن پیکره‌ها به طبیعت‌گرایی[۴] نوینی گراییده‌اند. پردۀ جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک[۵] (ح ۱۲۸۰م، موزۀ اوفیتسی[۶]، فلورانس) از کارهای مُنتسب به اوست؛ در این تابلو مریم با پیکری درشت و گوتیک[۷]وار اجرا شده، و نقاشی واجد ملایمت و استحکام بدیعِ شیوۀ هنریِ جوتّو[۸] است. از سرگذشت زندگی‌اش اطلاع چندانی در دست نیست. در رُم کار می‌کرده، و احتمالاً در آن‌جا و نیز در پیزا[۹] و فلورانس هنر آموخته است. در کلیسای جامع فلورانس مقبره دارد. چنان‌که دانته[۱۰]، شخصیت معاصرش، به اختصار اشاره کرده است، چیمابوئه در عصر خود نامور بوده و خود را بی‌رقیب می‌دانسته، لیکن تحت‌الشعاع شهرت جوتّو قرار گرفته است. گزارش وازاری[۱۱] از چیمابوئه متّکی بر واقعیات تأییدشدۀ تاریخی نیست؛ و شماری از آثار منتسب به او، ازجمله نقاشی محرابی[۱۲] روچلّائی[۱۳] در کلیسای سانتا ماریا نووِلّا[۱۴]، فلورانس، بعدها از آثار دوتچو[۱۵] یا مکتب او دانسته شده‌اند. یگانه اثری که قطعاً به چیمابوئه تعلق دارد، پیکر قدیس یوحنّا[۱۶] در موزائیک[۱۷]کاری مخارجۀ فرعی پشت محراب[۱۸] در کلیسای جامع پیزا[۱۹] است. دیوارنگاره‌های کلیسای علیای قدیس فرانسیس[۲۰]، آسّیزی[۲۱] (با آسیب بسیار که بر آن وارد آمده است) نیز به‌طور موثق متعلق به چیمابوئه است؛ تابلوی تصلیب[۲۲] در سانتا کروچه[۲۳]، فلورانس، براثر سیل در ۱۹۶۶ آسیب دید.