همینگوی، ارنست (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)
هِمینگْوِی، اِرْنِسْت (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)(Hemingway, Ernest)
ارنست همینگوی Ernest Hemingway | |
---|---|
زادروز |
اوکپارکِ ایلینوی ۱۸۹۹م |
درگذشت | ۱۹۶۱م |
ملیت | امریکایی |
شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
آثار | وداع با اسلحه (۱۹۲۹)، زنگها برای که به صدا درمیآیند؟ (۱۹۴۱)، پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)، سیلابهای بهاری (۱۹۲۶)، تپههای سرسبز افریقا (۱۹۳۵)، مردان بیزن (۱۹۲۷)، برنده سهمی ندارد (۱۹۳۳) و اولین چهلونه (۱۹۳۸) |
گروه مقاله | ادبیات غرب |
جوایز و افتخارات | جایزه ادبی نوبل (۱۹۵۴)، جایزه پولیتزر برای پیرمرد و دریا (۱۹۵۲) |
نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهیگیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویتاند که مضامین اصلی داستانهای کوتاه و رمانهای او را تشکیل میدهند، ازجمله وداع با اسلحه[۱] (۱۹۲۹)، زنگها برای که به صدا درمیآیند؟[۲] (۱۹۴۱)، و پیرمرد و دریا[۳] (۱۹۵۲؛ برندۀ جایزۀ پولیتزر[۴]). نثر ظاهراً سادۀ او سبب شده است نویسندگان بسیاری از نثر او تقلید کنند. در ۱۹۵۴ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. همینگوی خبرنگاری پیشه کرد و با آغاز جنگ جهانی اول داوطلبانه در واحد آمبولانس ایتالیا به خدمت پرداخت و در همانجا زخمی شد. در ۱۹۲۱ در پاریس اقامت گزید و در آنجا با نویسندگانی چون گرترود استاین[۵] و ازرا پاوند[۶] حشرونشر داشت. در نگارش از سبک استاین تاثیر پذیرفت و همو وی را با گاوبازی آشنا کرد و او این مضمون را در نخستین رمانش، خورشید همچنان طلوع میکند[۷] (۱۹۲۷)، و رمان خاطرهگونۀ مرگ در بعدازظهر[۸] (۱۹۳۲) به کار گرفت. وداع با اسلحه شرح تجربیات او در جبهۀ ایتالیا است و وقایع زنگها برای که به صدا درمیآیند؟ در زمان جنگهای داخلی اسپانیا میگذرد. همینگوی در این دو جنگ و نیز در جنگ جهانی دوم در اروپا خبرنگار جنگی بود. آخرین سالیان عمرش را عمدتاً در کوبا گذراند و در همانجا به حیات خویش پایان داد. همینگوی در اوکپارکِ[۹] ایلینوی[۱۰] متولد شد و در جوانی عاشق شکار و ماجراجویی بود. از دیگر آثار اوست: سیلابهای بهاری[۱۱] (۱۹۲۶)، که هجویهای است بر اثری از شروود اندرسون[۱۲]، تپههای سرسبز افریقا[۱۳] (۱۹۳۵) و ستون پنجم[۱۴] که نمایشنامهای است دربارۀ جنگ داخلی اسپانیا. چندین مجموعه داستان کوتاه نیز دارد، ازجمله «مردان بیزن[۱۵]» (۱۹۲۷)، «برنده سهمی ندارد[۱۶]» (۱۹۳۳) و «اولین چهلونه[۱۷]» (۱۹۳۸). دلبستگیاش به شکار در داستانهایی نظیر برفهای کلیمانجارو[۱۸] (۱۹۳۸) و زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مکومبر[۱۹] (۱۹۳۸) نمود یافته است. دیگر آثار او که پس از مرگش چاپ شدند عبارتاند از ضیافت سیار[۲۰] (۱۹۶۴)، که خاطرات او از اقامتش در پاریس است، و جزیرههایی در جریان آب[۲۱] (۱۹۷۰). بیشتر آثار وی با همت مترجمان سرشناسی مثل نجف دریابندری، احمد گلشیری و ... به فارسی برگردانده شده است.
- ↑ A Farewell to Arms
- ↑ For Whom the Bell Tolls
- ↑ The Old Man and the Sea
- ↑ Pulitzer Prize
- ↑ Gertrude Stein
- ↑ Ezra Pound
- ↑ The Sun Also Rises
- ↑ Death in the Afternoon
- ↑ Oak Park
- ↑ Illinois
- ↑ The Torrents of Spring
- ↑ Sherwood Anderson
- ↑ The Green Hills of Africa
- ↑ The Fifth Column
- ↑ Men without Women
- ↑ Winner Takes Nothing
- ↑ The First Forty-Nine
- ↑ The Snows of Kilimanjaro
- ↑ The Short Happy Life of Francis Macomber
- ↑ A Moveable Feast
- ↑ Islands in the Stream