آینه (ادبیات)
(تغییرمسیر از Mirror (literature))
آینه (ادبیات)(mirror)
اصطلاحی ادبی متعلق به اواخر دورۀ رنسانس به معنی سرمشق یا نمونۀ اعلا و نیز به‌معنی توصیف دقیق موضوعی خاص. نمونه‌های آن را در نام کتاب‌هایی مانند آینه‌ای برای قضات[۱] (۱۵۵۹م) و آینۀ زندگی پربرکت عیسای مسیح[۲] (ح ۱۴۰۰م) می‌بینیم. شکسپیر[۳] نیز هنری پنجم[۴] را «آینۀ همۀ شاهان مسیحی» توصیف کرده است. در ادبیات قدیم ژاپن، کاگامی[۵] (آینه) در عنوان بسیاری از کتاب‌های تاریخی آمده است و بر بازبینی گذشته دلالت می‌کند. اُکاگامی[۶] (آینۀ کبیر) (ح ۱۱۱۹م) در شرح وقایع دربار و خاندان فوجیوارا[۷] در اوایل دورۀ هِی‌یان[۸]؛ پس از آن ایماکاگامی[۹] (آینه حال) (ح ۱۱۸۰م) که می‌توان گفت دنبالۀ آن است؛ و میزوکاگامی[۱۰] (آینۀ آب) (نیمۀ دوم قرن ۱۲م) که دربارۀ امپراتورهای پیش از سال ۸۵۰م ازجمله امپراتوران افسانه‌ای ژاپن است.