نیوکاسل (انگلستان)
| نیوکاسل (انگلستان) | |
|---|---|
| کشور | انگلستان |
| نام فارسی | نیوکاسِل |
| نام لاتین | Newcastle |
| جمعیت | 273هزار نفر |
| موقعیت | شمال شرقی انگلستان |
| تولیدات و صنایع مهم | علوم مهندسی (شامل فنّاوری دریایی)، تولید مواد غذایی و وسایل الکترونیکی |
| برخی بناهای مهم | کلیسای جامع سنت نیکولس و کلیسای سنت اندرو |
| استان یا ایالت | تاین و ویر |
نیوکاسِل (انگلستان)(Newcastle upon Tyne)
شهر و بخش شهری در تاین و ویر[۱] در شمال شرقی انگلستان بر ساحل رود تاین[۲] مقابل گیتسهِد[۳]، در ۱۷کیلومتری دریای شمال[۴]. جمعیت آن ۲۷۳هزار نفر است (۱۹۹۹). مرکز اداری تاین و ویر، و مرکز خرده‌فروشی، تجاری، ارتباطات و هنر است. تجارت زغال‌سنگ از قرن ۱۳م در نیوکاسل آغاز شد و تا دهۀ ۱۹۸۰ مرکز مهم استخراج زغال‌سنگ و کشتی‌سازی بود. سایر صنایع آن عبارت‌اند از علوم مهندسی (شامل فنّاوری دریایی)، تولید مواد غذایی و وسایل الکترونیکی. فقط دَه درصد از نیروی کار در صنایع سنگین فعالیت دارند و ۸۰ درصد در بخش‌های خدماتی یا اداری به‌کار گرفته شده‌اند. بخش‌هایی از برج قلعه‌ای که هنری دوم[۵] در ۱۱۷۷م بنا کرد، هنوز حفظ شده است. سایر بناهای نیوکاسل عبارت‌اند از کلیسای جامع سنت نیکولس[۶] (قرن ۱۴م)، کلیسای سنت اندرو[۷] (قرن ۱۲م)، و اتاق اصناف[۸] (۱۶۵۸). از دیگر بناهای مهم این شهر است: نگارخانۀ هنری لنگ[۹]، نگارخانۀ اصلی در شمال شرقی انگلستان با مجموعه‌ای از آثار نقاشی، رنگ و روغن، لباس، اشیای نقره‌ای، شیشه‌ای، و سفالی، و تندیس‌های متعدد؛ دانشگاه نیوکاسل[۱۰]، و دانشگاه نورتامبریا[۱۱] (۱۹۹۲). نیوکاسل در محل پل رومی، پانز آیلیوس[۱۲]، ساخته شد که آثاری از آن در موزۀ آثار باستانی[۱۳] نگهداری می‌شوند. از قرن ۱۳ تا ۱۸م نیوکاسل به شهری با برج و بارو تبدیل شد که بخش‌هایی از آن باقی‌مانده است. درخلال جنگ‌های متناوب با اسکاتلند، نیوکاسل پایگاه نظامی سربازان انگلیسی بود و اسکاتلندی‌ها در ۱۶۴۰ و از ۱۶۴۴ تا ۱۶۴۷ آن را اشغال کردند.