تیانجین
تیانْجین (Tianjin)
| تیانجین | |
|---|---|
| نام فارسی | تیانجین |
| نام لاتین | Tianjin |
| کشور | چین |
| ایالت | هبی |
| موقعیت | شمال چین |
| جمعیت | ۹,۳۴۶,۰۰۰ نفر (۲۰۰۳) |
| تولیدات و صنایع مهم | قالی های دستباف ابریشمی و پشمی |
(یا: تی‌ین‌تسین[۱]) شهری در استان هبی[۲]، در شمال چین، با ۹,۳۴۶,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). مرکز صنعتی و تجاری است؛ قالی‌های دستباف ابریشمی و پشمی آن شهرت دارد. این شهر در ۱۸۶۰ به روی تجارت خارجی باز شد و ژاپن در ۱۹۳۷ آن را اشغال کرد. تیانجین در محل تلاقی رود های هه[۳] با کانال بزرگ[۴]، در منتهی‌‌الیه جنوبی خلیج بوهای[۵]، در ۱۲۰کیلومتری جنوب شرقی پکن، قرار دارد. اولین‌بار در زمان سلسلۀ سونگ شمالی[۶] (۹۶۰ـ۱۱۲۶م)، از تیانجین به‌منزلۀ بندر تجاری نام برده شد؛ و در ۱۴۰۴م به دور آن دیوار کشیدند. مانداب‌های سمت دریا در قرن ۱۸ در زمان سلسلۀ چینگ[۷] زهکشی شدند و این سلسله قلعه‌هایی در نزدیکی مصب رود مزبور برای حفاظت از لنگرگاه، احداث کرد. در حملۀ نیروهای انگلیسی‌ـ فرانسوی در جنگ دوم تریاک[۸] (۱۸۵۶ـ۱۸۶۰)، که به ویرانی کاخ تابستانی قدیمی[۹] در پکن انجامید، و نیز در مقابل نیروهای متفقین که درخلال قیام مشت‌زنان[۱۰] برای حفاظت از هیئت‌های سیاسی در پکن بودند (۱۹۹۰)، این استحکامات چندان کارساز نبود. هنری‌ـ‌پویی[۱۱]، آخرین امپراتور چین، در دهۀ ۱۹۲۰ در این شهر اقامت داشت. شهر از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ در اشغال ژاپن بود و پس از آن، محله‌های خارجی‌نشین به دولت چین واگذار شد. تیانجین از ۱۹۱۸ تا ۱۹۶۷ مرکز استان هبی بود.