هبی
هِبِیْ (Hebei)
| هبی | |
|---|---|
| نام فارسی | هبی |
| نام های دیگر | هوپی؛ هوپه؛ چیلی |
| نام لاتین | Hebei |
| کشور | چین |
| موقعیت | شمال چین |
| مرکز | شی جیاجوانگ |
| شهرهای مهم | بایودینگ، تانگشان، هاندان و جانگ جیاکو |
| جمعیت | ۶۴,۸۴۰,۰۰۰ نفر (۱۹۹۶) |
| مساحت(کیلومتر مربع) | ۱۸۵۹۰۰ |
| تولیدات و صنایع مهم | پارچه بافی، زغال سنگ، آهن، فولاد، و نفت؛ کشاورزی و داروسازی |
(یا: هوپی[۱]؛ هوپه[۲]؛ چیلی[۳]) استانی در شمال چین، با ۱۸۵,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۶۴,۸۴۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). مرکزش شی‌جیاجوانگ[۴] است و شهرهای مهم آن عبارت‌اند از بائودینگ[۵]، تانگشان[۶]، هاندان[۷]، و جانگ‌جیاکو[۸]. شهرهای ویژۀ پکن[۹] و تیانجین[۱۰] را نیز شامل می‌شود. مهم‌ترین صنایع آن عبارت‌اند از پارچه‌بافی، زغال‌سنگ، آهن، فولاد، و نفت؛ کشاورزی در این استان بر تولید گندم زمستانی، جوی دوسر، ذرت، و پنبه استوار است. هبی از دیرباز بخشی از چین بوده است و اول‌بار در زمان سلسلۀ تانگ[۱۱] (قرون ۶ تا ۹م) آن را هبی نامیدند. قسمت اعظم این استان بخشی از جلگۀ چین شمالی[۱۲] را تشکیل می‌دهد اما بخش شمالی آن، در آن سوی دیوار بزرگ چین[۱۳] منطقه‌ای است که مغولستان داخلی را از دیوار بزرگ چین جدا می‌کند. به‌سبب فقدان بارندگی در این‌جا کشاورزی نسبتاً ناچیز و تراکم جمعیت اندک است. در داخل استان، دو ناحیۀ شهری پهناور پکن و تیانجین قرار دارند که مستقلاً اداره می‌شوند. بخش بزرگ‌تر استان، جلگۀ آبرفتی[۱۴] حاصل‌خیزی است که چندین رود آن را آبیاری می‌کنند و کانال بزرگ[۱۵] از آن می‌گذرد. مجتمع عظیم آهن و فولاد در هاندان قرار دارد. تانگشان، چانگ چیاکو، و شی‌جیا جوانگ دارای کارخانه‌های بزرگ ماشین‌سازی‌اند. صنعت داروسازی هبی بزرگ‌ترین تولیدکنندۀ آنتی‌بیوتیک در چین است. این استان همچنین منطقۀ مهم کشت پنبه است و اغلب شهرهای آن پارچه تولید می‌کنند.