آدامز، والتر (۱۸۷۶ـ۱۹۵۶)
آدامز، والتِر (۱۸۷۶ـ۱۹۵۶)(Adams, Walter)
والتر آدامز Walter Adams | |
---|---|
زادروز |
انطاکیه، سوریه ۱۸۷۶م |
درگذشت | ۱۹۵۶م |
ملیت | امریکایی |
تحصیلات و محل تحصیل | مکانیک آسمانی دانشگاه شیکاگو |
شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
گروه مقاله | اخترشناسی |
اخترشناس امریکایی. استفاده از طیفبینی[۱] را برای بررسی ستارهها و سیّارهها بنیادگذاری کرد و به این نتیجه رسید که با درخشندگی[۲] و شدت نسبی خطوط طیفی خاص، بازشناختن ستارههای غول[۳] از ستارههای کوتوله[۴] ممکن است. از طیف ستارگان نیز برای بررسی خواص فیزیکی، حرکات، و فاصلۀ ستارهها بهره گرفت. در نزدیکی انطاکیه[۵]، سوریه، زاده شد و در دانشگاه شیکاگو در رشتۀ مکانیک آسمانی[۶] درس خواند. زیرنظر جورج هِیل[۷] در زمینۀ طیفبینی اختری[۸] در رصدخانۀ یرکیز[۹]، واقع در ویسکانسین[۱۰]، بهکار پرداخت. در ۱۹۰۴ هیل را در تأسیس رصدخانۀ ماونت ویلسون[۱۱] بر فراز پاسادنا[۱۲] در کالیفرنیا یاری کرد و در ۱۹۲۳، سرپرست آن رصدخانه شد. آدامز با اخترشناسان دیگر، در طرحی بلندمدت، به تعیین قدرمطلق[۱۳] ستارگان پرداخت. آنان، در مجموع، قدر ۶هزار ستاره را بهدست آوردند. دومین عملیات گروهی بلندمدت او تعیین سرعت شعاعی[۱۴] بیش از ۷هزار ستاره بود. در ۱۹۲۵، رصد میدان مغناطیسی[۱۵]ستارۀ «شِعرای یمانی» را، که مؤید نظریۀ نسبیت[۱۶] آلبرت اینشتین بود، عملی ساخت. همچنین، جوّ مریخ[۱۷] و زهره[۱۸] را بررسی کرد. در ۱۹۳۲، وجود دیاکسید کربن در جوّ زهره، و در ۱۹۳۴، وجود اکسیژن به مقدار کمتر از ۰.۱ درصد را در مریخ گزارش کرد. آدامز مسئول طراحی و راهاندازی تلسکوپهای ۱۰۰ اینچی (۲۵۴سانتیمتری) و ۲۰۰ اینچی (۵۰۸سانتیمتری) در ماونت ویلسون و پالومار[۱۹] بود. در رصدخانه کوه ویلسون موفق به اثبات این موضوع شد که لکهای خورشیدی[۲۰] دمایی کمتر از سایر نقاط قرص خورشید دارند. همچنین، جابهجاییهای دوپلر[۲۱] را برای بررسی چرخش خورشید بهکار بُرد.
- ↑ spectroscopy
- ↑ luminosity
- ↑ giant star
- ↑ dwarf star
- ↑ Antioch
- ↑ Celestial mechanics
- ↑ Hale, George
- ↑ stellar spectrocopy
- ↑ Yerkes observatory
- ↑ Wisconsin
- ↑ Mount Wilson observatory
- ↑ Pasadena
- ↑ absolute magnitude
- ↑ radial velocity
- ↑ gravitional field
- ↑ relativity
- ↑ Mars
- ↑ Venus
- ↑ Mount Palomar
- ↑ sunspots
- ↑ Doppler displacement