یون نان، استان
یونْ‌نان، استان (Yunnan)
| یون نان، استان | |
|---|---|
| نام فارسی | یون نان |
| نام لاتین | Yunnan |
| کشور | چین |
| موقعیت | جنوب غربی چین |
| مرکز | کونمینگ |
| شهرهای مهم | دونگ چوآن، گجیو، لی جیانگ و وودینگ |
| جمعیت | ۴۰,۴۲۰,۰۰۰ نفر (۱۹۹۶) |
| مساحت(کیلومتر مربع) | ۴۳۶۲۰۰ |
| تولیدات و صنایع مهم | معادن قلع، مس، سرب، طلا، روی، زغال سنگ، و نمک، سیگار، برنج، چای، الوار، گندم، پنبه، توتون و تنباکو، و کایوچو |
استانی در جنوب غربی چین، با ۴۳۶,۲۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۴۰,۴۲۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). کونمینگ[۱] مرکز آن است. معادن قلع، مس، سرب، طلا، روی، زغال‌سنگ، و نمک دارد و سیگار تولید می‌کند. فرآورده‌های کشاورزی آن عبارت‌اند از برنج، چای، الوار، گندم، پنبه، توتون و تنباکو، و کائوچو. این استان از فلاتی مرتفع تشکیل شده که رشته‌کوه‌ها و آبکند[۲]هایی آن را قطع می‌کنند. سرچشمۀ برخی از مهم‌ترین رودهای آسیا، مانند چانگ جیانگ[۳]، مکونگ[۴]، و سالوین[۵] در این استان قرار دارد. جادۀ برمه[۶] از این استان می‌گذرد. شهرهای مهم آن عبارت‌اند از دونگ‌چوآن[۷]، گجیو[۸]، لی‌جیانگ[۹]، و وودینگ[۱۰]. یون‌نان تا زمان استیلای مغول‌ها در ۱۲۷۴، ضمیمۀ چنین نشده بود. در زمان حکومت مغول‌ها، این استان توسعه یافت؛ مارکوپولو[۱۱]، جهانگرد ونیزی، در قرن ۱۳م از مرکز آن دیدن کرد. یون‌نان دارای اقلیت بزرگ مسلمان است، که بازماندگان چینی‌های تازه مسلمانی‌اند که از شهرهای ساحل جنوب شرقی از ترس تعقیب و آزار به این‌جا گریخته بودند. حدود دوسوم جمعیت یون‌نان را چینی‌های هان[۱۲] تشکیل می‌دهند، و حدود ۲۸ اقلیت مختلف شامل ایی[۱۳]، بای[۱۴]، همونگ[۱۵]، دای[۱۶]، هانی[۱۷]، لیسو[۱۸]، و تبتی[۱۹] در آن سکونت دارند.