پرش به محتوا

ادلن، بنگت (۱۹۰۶ـ۱۹۹۳): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۳۰: خط ۳۰:
|باشگاه =
|باشگاه =
}}اخترفیزیک‌دان سوئدی. مشکل شناسایی خط‌های خاصی را در طیف خرمن خورشیدی<ref>spectra of solar corona
}}اخترفیزیک‌دان سوئدی. مشکل شناسایی خط‌های خاصی را در طیف خرمن خورشیدی<ref>spectra of solar corona
</ref> رفع کرد که ۷۰ سال دانشمندان را سردرگم کرده بود. ادلن در [[اوستریوتلاند]]<ref>Ostergotland
</ref> زاده شد و در دانشگاه [[اوپسالا، شهر|اوپسالا]]<ref>Uppsala University </ref> درس خواند. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۴۴، در آن دانشگاه مشغول به کار بود و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۳، استاد فیزیک دانشگاه [[لوند]]<ref>Lund University</ref> شد. طی گرفت<ref> eclipse </ref> ۱۸۶۹، اخترشناسان خطوط طیفی غیرمعمولی را در خرمن خورشید گزارش کردند و آن‌ها را به وجود عنصری جدید نسبت دادند و آن را «کرونیوم<ref>Coronium</ref>» نامیدند. چندی بعد خط‌های مشابهی با مبدأ نزدیک‌تر به زمین کشف شد که آن‌ها را ناشی از عنصر جدید «ژئوکرونیوم<ref> geocoronium</ref>» دانستند. در اوایل دهۀ ۱۹۴۰، ادلن نشان داد که اگر اتم‌های آهن الکترون‌های بسیاری را از دست بدهند، خط‌های طیفی‌ای شبیه «کرونیوم» تولید می‌کنند. اتم‌های یونیدۀ [[نیکل]]، [[کلسیم]]<ref> calcium </ref> و [[آرگون (شیمی)|آرگون]]<ref>argon</ref> نیز به همین طریق خطوط دیگری تولید می‌کنند. معیّن شد که این مرحلۀ پیشرفته از یونش<ref> ionization </ref> نیازمند دمایی درحدود ۱میلیون درجۀ سانتی‌گراد است. هنگامی‌که در دهۀ ۱۹۵۰ پی بردند دمای خرمن خورشیدی تا این حد است،‌ ثابت شد که «کرونیوم» وجود ندارد و خط‌های ناشی از «ژئوکرونیوم» تابش گسیلی<ref>emitting radiation</ref> نیتروژن اتمی در جوّ بالایی زمین است.


</ref> رفع کرد که ۷۰ سال دانشمندان را سردرگم کرده بود. ادلن در اوستریوتلاند<ref>Ostergotland
<br />
 
</ref> زاده شد و در دانشگاه اوپسالا<ref>Uppsala University </ref> درس خواند. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۴۴، در آن دانشگاه مشغول به کار بود و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۳، استاد فیزیک دانشگاه لوند<ref>Lund University</ref> شد. طی گرفت<ref> eclipse </ref> ۱۸۶۹، اخترشناسان خطوط طیفی غیرمعمولی را در خرمن خورشید گزارش کردند و آن‌ها را به وجود عنصری جدید نسبت دادند و آن را «کرونیوم<ref>Coronium</ref>» نامیدند. چندی بعد خط‌های مشابهی با مبدأ نزدیک‌تر به زمین کشف شد که آن‌ها را ناشی از عنصر جدید «ژئوکرونیوم<ref> geocoronium</ref>» دانستند. در اوایل دهۀ ۱۹۴۰، ادلن نشان داد که اگر اتم‌های آهن الکترون‌های بسیاری را از دست بدهند، خط‌های طیفی‌ای شبیه «کرونیوم» تولید می‌کنند. اتم‌های یونیدۀ نیکل، کلسیم<ref> calcium </ref> و آرگون<ref>argon</ref> نیز به همین طریق خطوط دیگری تولید می‌کنند. معیّن شد که این مرحلۀ پیشرفته از یونش<ref> ionization </ref> نیازمند دمایی درحدود ۱میلیون درجۀ سانتی‌گراد است. هنگامی‌که در دهۀ ۱۹۵۰ پی بردند دمای خرمن خورشیدی تا این حد است،‌ ثابت شد که «کرونیوم» وجود ندارد و خط‌های ناشی از «ژئوکرونیوم» تابش گسیلی<ref>emitting radiation</ref> نیتروژن اتمی در جوّ بالایی زمین است.
 
&nbsp;


----
----


[[Category:اخترشناسی]] [[Category:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]]
[[Category:اخترشناسی]]  
[[Category:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]]
<references />
سرویراستار، ویراستار
۳۷٬۶۲۰

ویرایش