صحاف باشی تهرانی، ابراهیم (۱۲۴۳ـ۱۳۰۱ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =سیروس ابراهیم زاده | |||
|نام = | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=اردبیل ۱۳۱۶ش | |||
|تاریخ مرگ= | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=ایرانی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل=تیاتر در مدرسه هنرهای دراماتیک و موسیقی بیرمنگام (انگلستان، ۱۳۵۸)، زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =نمایش فرنگی و شبی خون (هر دو نوشته و به کارگردانی خودش)؛ نمایش رادیویی آن سوی پرده ها؛ فیلم کمال الملک (۱۳۶۲) | |||
|خویشاوندان سرشناس =ناهید کبیری (همسر) | |||
|گروه مقاله =تیاتر | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
ابراهیم صحّاف‌باشی تهرانی (۱۲۴۳ـ ۱۳۰۱ش)<br> | ابراهیم صحّاف‌باشی تهرانی (۱۲۴۳ـ ۱۳۰۱ش)<br> | ||
[[پرونده: 27015800.jpg | بندانگشتی|ابراهیم صحّاف‌باشی تهرانی]]بازرگان و نخستین مؤسس سالن سینما در ایران. در یکی از سفرهایش به اروپا، یک دستگاه آپارات و مقداری فیلمِ یک‌حلقه‌ای خرید. آنچه در این سفرها تهیه می‌کرد به‌قصد فروش در مغازه‌اش بود؛ اما دستگاه سینماتوگراف، پردۀ نمایش و فیلم‌هایی را که از فرنگ آورده بود برای خود نگه داشت. صحاف‌باشی پشت مغازۀ عتيقه‌فروشی‌اش را به سالن سینما تبدیل کرد و از ماه رمضان ۱۳۲۲ق/۱۲۸۴ش نمایش فیلم را شروع کرد. فیلم‌هایش، که اغلب محصول استودیو پاته بودند، اعیان و اشراف را به سینما می‌کشاند؛ او فیلم‌ها را از روسیه وارد می‌کرد، یا از تاجران اروپایی می‌خرید؛ بهای‌ِ بلیت سینما یک تا پنج ریال بود. مدتی بعد به‌دلیل تحت فشار قرار‌گرفتن از سوی مقامات دولتی، فعالیت‌هایش را متوقف کرد. در ۱۲۸۶ش دستگاه سینماتوگراف و پرده‌های نمایش را به آرتاشس پاتماگریان (اردشیرخان ارمنی) فروخت و با همسر و سه فرزندش به کربلا و از آن‌جا به هندوستان رفت، و مدتی بعد فوت کرد. | [[پرونده: 27015800.jpg | بندانگشتی|ابراهیم صحّاف‌باشی تهرانی]]بازرگان و نخستین مؤسس سالن سینما در ایران. در یکی از سفرهایش به اروپا، یک دستگاه آپارات و مقداری فیلمِ یک‌حلقه‌ای خرید. آنچه در این سفرها تهیه می‌کرد به‌قصد فروش در مغازه‌اش بود؛ اما دستگاه سینماتوگراف، پردۀ نمایش و فیلم‌هایی را که از فرنگ آورده بود برای خود نگه داشت. صحاف‌باشی پشت مغازۀ عتيقه‌فروشی‌اش را به سالن سینما تبدیل کرد و از ماه رمضان ۱۳۲۲ق/۱۲۸۴ش نمایش فیلم را شروع کرد. فیلم‌هایش، که اغلب محصول استودیو پاته بودند، اعیان و اشراف را به سینما می‌کشاند؛ او فیلم‌ها را از روسیه وارد می‌کرد، یا از تاجران اروپایی می‌خرید؛ بهای‌ِ بلیت سینما یک تا پنج ریال بود. مدتی بعد به‌دلیل تحت فشار قرار‌گرفتن از سوی مقامات دولتی، فعالیت‌هایش را متوقف کرد. در ۱۲۸۶ش دستگاه سینماتوگراف و پرده‌های نمایش را به آرتاشس پاتماگریان (اردشیرخان ارمنی) فروخت و با همسر و سه فرزندش به کربلا و از آن‌جا به هندوستان رفت، و مدتی بعد فوت کرد. | ||