اسپارترو، بالدومرو (۱۷۹۳ـ۱۸۷۹): تفاوت میان نسخه‌ها

اِسپارتِرو، بالدومِرو (۱۷۹۳ـ۱۸۷۹)(Espartero, Baldomero)<br/> [[File:11230200.jpg|thumb|اِسپارتِرو، بالدومِرو]]

 

{{جعبه زندگینامه

}}ژنرال و دولتمرد اسپانیایی ملقب به دوکِ ویکتوریا. فاتح جنگ اول کارلوسیان<ref>carlist</ref> و نایب‌السلطنه. در جنگ‌های انقلاب فرانسه<ref>French Revolutionary Wars

 

</ref> و جنگ‌های ناپلئونی<ref> Napoleonic Wars </ref> و در شورش‌های امریکا و سپاه اسپانیا رزمید. پس از مرگ فردیناند هفتم، از نایب‌السلطنگی ماریا کریستینا حمایت کرد و در کنار مخالفان دون کارلوس<ref>Don Carlos</ref> جنگید. فرماندۀ کل قوا شد و به‌سبب پیروزی‌اش بر کارلوسیان در نبرد لوچانا<ref> Battle of Luchana</ref> کنتِ لوچانا شد. بعدها باب مذاکراتی را گشود که به پیمان ورگارا<ref> Convention of Vergara </ref> (۱۸۳۹) و پایان جنگ داخلی انجامید. بر اثر این موفقیت به «صلح‌بان اسپانیا<ref>The Peacemaker of Spain </ref>» و دوکِ ویکتوریا<ref>Duke de la Victoria </ref> ملقب شد. در ۱۸۳۶ وارد عالم سیاست و در بازگشت به مادرید (۱۸۴۰) رئیس دولت شد. ماریا کریستینا در مخالفت با اصلاحات او از مقام نایب‌السلطنه انصراف داد (۱۸۴۰) و مجلس اسپانیا خود اسپارترو را نایب‌السلطنه کرد (۱۸۴۱). به‌خودکامگی حکومت کرد. در ۱۸۴۳ ژنرال رامون ناروائز<ref>Ramón Narváez </ref> و ژنرال فرانسیسکو سرانو<ref>Francisco Serrano</ref> بر او شوریدند و او به انگلستان گریخت. در ۱۸۴۹ به اسپانیا بازگشت و در ۱۸۵۴ دوباره به عرصۀ سیاست وارد شد. در ۱۸۵۶ کناره گرفت و حتی هنگام خلع ایزابل دوم<ref> Isabella II </ref> (۱۸۶۸) مداخله نکرد. در ۱۸۷۵ از شاه آمادئوس<ref>Amadeus </ref> لقب امیر ورگارا<ref>Prince de Vergara</ref> گرفت.

[[Category:امور نظامی و نظامی گری]] [[Category:اشخاص نظامی قرن 19 و20، سازمان ها و گروه ها]] [[Category:تاریخ جهان]] [[Category:اسپانیا و اندلس]]