اسپروینس، ریموند ایماس (1886ـ1969): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت =رئیس ستاد دریاسالار | |سمت =رئیس ستاد دریاسالار نیمیتس - فرماندۀ کل «ناوگان اقیانوس آرام - سفیر امریکا در فیلیپین | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار = | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
<br /> [[File:42207800.png|thumb|اسپروئنس، ریموند ایماس]]اسپروئنس، ریموند ایماس (۱۸۸۶ـ۱۹۶۹) (Spruance, Raymond Amos) | <br /> [[File:42207800.png|thumb|اسپروئنس، ریموند ایماس]]اسپروئنس، ریموند ایماس (۱۸۸۶ـ۱۹۶۹) (Spruance, Raymond Amos) | ||
دریاسالار امریکایی در [[جنگ جهانی دوم]]. در [[بالتیمور]]<ref>Baltimore</ref> زاده شد و در آکادمی دریایی امریکا<ref>US Naval Academy</ref> در آناپولیس<ref>Annapolis</ref> درس خواند. در نبرد سرنوشت‌ساز میدوی<ref>Midway</ref> در ژوئن ۱۹۴۲، وقتی کشتی فرماندهی دریاسالار [[فلچر، فرانک جک|فلچر]]<ref>Fletcher</ref> را از کار انداختند، اسپروئنس فرماندهی را به دست گرفت و همۀ چهار ناو هواپیمابر ژاپنی را غرق کرد. او سپس رئیس ستاد دریاسالار [[نیمیتس، چستر ویلیام (۱۸۸۵ـ۱۹۶۶)|نیمیتس]]<ref>Nimitz</ref> شد و در اوت ۱۹۴۳ به فرماندهی ناوگان پنجم امریکا در اقیانوس آرام مرکزی<ref>Central pacific</ref> منصوب شد و هدایت آن را در [[تاراوا]]، [[کواجالین]]<ref>Kwajalien</ref>، [[تروک، جزایر|تروک]]<ref>Truk</ref>، نبرد دریای فیلیپین<ref>Battle of the Philipine Sea</ref>، [[اوکیناوا]]<ref>Okinawa</ref>، و ایووجیا برعهده گرفت. در طراحی و برنامه‌ریزی حمله به ژاپن شرکت داشت و پس از جنگ جهانی جانشین نیمیتس در سمت فرماندۀ کل «ناوگان اقیانوس آرام» شد. در ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۵ سفیر امریکا در فیلیپین بود. | دریاسالار امریکایی در [[جنگ جهانی دوم]]. در [[بالتیمور]]<ref>Baltimore</ref> زاده شد و در آکادمی دریایی امریکا<ref>US Naval Academy</ref> در آناپولیس<ref>Annapolis</ref> درس خواند. در نبرد سرنوشت‌ساز میدوی<ref>Midway</ref> در ژوئن ۱۹۴۲، وقتی کشتی فرماندهی دریاسالار [[فلچر، فرانک جک|فلچر]]<ref>Fletcher</ref> را از کار انداختند، اسپروئنس فرماندهی را به دست گرفت و همۀ چهار ناو هواپیمابر ژاپنی را غرق کرد. او سپس رئیس ستاد دریاسالار [[نیمیتس، چستر ویلیام (۱۸۸۵ـ۱۹۶۶)|نیمیتس]]<ref>Nimitz</ref> شد و در اوت ۱۹۴۳ به فرماندهی ناوگان پنجم امریکا در اقیانوس آرام مرکزی<ref>Central pacific</ref> منصوب شد و هدایت آن را در [[تاراوا]]، [[کواجالین]]<ref>Kwajalien</ref>، [[تروک، جزایر|تروک]]<ref>Truk</ref>، نبرد دریای فیلیپین<ref>Battle of the Philipine Sea</ref>، [[اوکیناوا]]<ref>Okinawa</ref>، و ایووجیا برعهده گرفت. در طراحی و برنامه‌ریزی حمله به ژاپن شرکت داشت و پس از جنگ جهانی جانشین نیمیتس در سمت فرماندۀ کل «ناوگان اقیانوس آرام» شد. در ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۵ سفیر امریکا در [[فیلیپین]] بود. | ||
| | ||