پرش به محتوا

باگدانوویچ، پیتر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۱: خط ۳۱:
کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، بازیگر و تهیه‌کنندۀ امریکایی. مادرش یهودی‌تبار اتریشی و پدرش صرب بود؛ این دو چندی پیش از تولد پیتر و شروع جنگ جهانی دوم وارد امریکا شدند. پیتر در سال 1957 از کالج شهر نیویورک<ref>New York City's Collegiate School</ref> فارغ‌التحصیل شد و در کنسرواتوار استلا آدلر<ref>Stella Adler Conservatory</ref> در رشتۀ بازیگری تحصیل کرد.  
کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، بازیگر و تهیه‌کنندۀ امریکایی. مادرش یهودی‌تبار اتریشی و پدرش صرب بود؛ این دو چندی پیش از تولد پیتر و شروع جنگ جهانی دوم وارد امریکا شدند. پیتر در سال 1957 از کالج شهر نیویورک<ref>New York City's Collegiate School</ref> فارغ‌التحصیل شد و در کنسرواتوار استلا آدلر<ref>Stella Adler Conservatory</ref> در رشتۀ بازیگری تحصیل کرد.  


''آخرین نمایش فیلم<ref>The Last Picture Show</ref>''&nbsp;(۱۹۷۱)، از نخستین آثار او در مقام کارگردان است. این فیلم، که نگاهی حسرت‌بار و خاطره‌برانگیز به شهر کوچکی در تگزاس دهۀ ۱۹۵۰ است، با موفقیت هنری و تحسین منتقدان روبه‌رو شد. ''آخرین نمایش فیلم'' هشت نامزدی اسکار را به دست آورد و دو جایزه را از آن خود کرد. سپس دو فیلم دیگر به‌ سبک و سیاق فیلم‌های هالیوودِ قدیم ساخت: ''تازه چه خبر دکتر جون؟<ref>What’s Up Doc?</ref>''&nbsp;(۱۹۷۲)، و ''ماه کاغذی<ref>Paper Moon </ref>''&nbsp;(۱۹۷۳). کمدی ''تازه چه خبر دکتر جون؟'' سومین فیلم پرفروش سال ۱۹۷۲ شد و بعدها در فهرست ۱۰۰ کمدی برتر تمام دوران موسسۀ فیلم آمریکا<ref>American Film Institute</ref> قرار گرفت.  
''آخرین نمایش فیلم<ref>The Last Picture Show</ref>'' (۱۹۷۱)، از نخستین آثار او در مقام کارگردان است. این فیلم، که نگاهی حسرت‌بار و خاطره‌برانگیز به شهر کوچکی در تگزاس دهۀ ۱۹۵۰ است، با موفقیت هنری و تحسین منتقدان روبه‌رو شد. ''آخرین نمایش فیلم'' هشت نامزدی اسکار را به دست آورد و دو جایزه را از آن خود کرد. سپس دو فیلم دیگر به‌ سبک و سیاق فیلم‌های هالیوودِ قدیم ساخت: ''تازه چه خبر دکتر جون؟<ref>What’s Up Doc?</ref>'' (۱۹۷۲)، و ''ماه کاغذی<ref>Paper Moon </ref>'' (۱۹۷۳). کمدی ''تازه چه خبر دکتر جون؟'' سومین فیلم پرفروش سال ۱۹۷۲ شد و بعدها در فهرست ۱۰۰ کمدی برتر تمام دوران موسسۀ فیلم آمریکا<ref>American Film Institute</ref> قرار گرفت.  


باگدانوویچ پیش از آن‌که نخستین فیلمش ''هدف‌ها<ref>Targets </ref>''&nbsp;(۱۹۶۸) را بسازد، منتقد فیلم بود و از دیدگاه نظریۀ مؤلّف چند نقد طولانی بر آثار برخی از فیلم‌سازان کلاسیک هالیوود، ازجمله هوارد هاکس<ref>Howard Hawks</ref>&nbsp;و [[ولز، اورسون (۱۹۱۵ـ۱۹۸۵)|اورسون ولز]]<ref>Orson Welles </ref>، نوشته است. از دیگر فیلم‌های اوست: ''دیزی میلر<ref>Daisy Miller </ref>''&nbsp;(۱۹۷۴)، ''نیکل‌اودئون<ref>Nickelodeon</ref>''&nbsp;(۱۹۷۶)، ''ماسک<ref>Mask </ref>''&nbsp;(۱۹۸۵)، ''تگزاسویل<ref>Texasville</ref>''&nbsp;(۱۹۹۰، دنبالۀ آخرین نمایش فیلم)، و ''چیزی به نام عشق<ref>The Thing Called Love</ref>''&nbsp;(۱۹۹۳)، که چندان به آن بهایی داده نشد، آخرین بازی ریور فونیکس<ref>River Phoenix</ref>&nbsp;در همین فیلم بود.
باگدانوویچ پیش از آن‌که نخستین فیلمش ''هدف‌ها<ref>Targets </ref>'' (۱۹۶۸) را بسازد، منتقد فیلم بود و از دیدگاه نظریۀ مؤلّف چند نقد طولانی بر آثار برخی از فیلم‌سازان کلاسیک هالیوود، ازجمله [[هوارد هاوکس]]<ref>Howard Hawks</ref> و [[ولز، اورسون (۱۹۱۵ـ۱۹۸۵)|اورسون ولز]]<ref>Orson Welles </ref>، نوشته است. از دیگر فیلم‌های اوست: ''دیزی میلر<ref>Daisy Miller </ref>'' (۱۹۷۴)، ''نیکل‌اودئون<ref>Nickelodeon</ref>'' (۱۹۷۶)، ''ماسک<ref>Mask </ref>''&nbsp;(۱۹۸۵)، ''تگزاسویل<ref>Texasville</ref>'' (۱۹۹۰/ دنبالۀ ''آخرین نمایش فیلم'')، و ''چیزی به نام عشق<ref>The Thing Called Love</ref>'' (۱۹۹۳)، که چندان به آن بهایی داده نشد، آخرین بازی ریور فونیکس<ref>River Phoenix</ref> در همین فیلم بود.


باگدانوویچ در سال ۲۰۱۰ به دانشکدۀ کارگردانی دانشگاه کارولینای شمالی پیوست و در سال ۲۰۱۴ آخرین فیلم داستانی خود را ساخت، یک فیلم کمدی با عنوان ''اون‌جوری بامزه اس''ت<ref>''She's Funny That Way''</ref> با بازی جنیفر آنیستون<ref>Jennifer Joanna Aniston</ref> و اُوون ویلسون<ref>Owen Cunningham Wilson</ref>. باگدانوویچ ساخت مستندهایی مانند ''به کارگردانی جان فورد'' را در کنار نگارش کتاب‌های مهمی چون ''سینمای اورسن ولز''<ref>''The Cinema of Orson Welles''</ref>، ''سینمای هاوارد هاکس''<ref>The Cinema of Howard Hawks</ref>، ''سینمای آلفرد هیچکاک''<ref>''The Cinema of Alfred Hitchcock''</ref>، ''جان فورد''<ref>''John Ford''</ref>، ''فریتز لانگ در آمریکا''<ref>''Fritz Lang in America''</ref> و... را نیز در کارنامه داشت. وی بر اثر عوارض بیماری پارکینسون در خانۀ خود درگذشت.
باگدانوویچ در سال ۲۰۱۰ به دانشکدۀ کارگردانی دانشگاه کارولینای شمالی پیوست و در سال ۲۰۱۴ آخرین فیلم داستانی خود را ساخت، یک فیلم کمدی با عنوان ''اون‌جوری بامزه اس''ت<ref>''She's Funny That Way''</ref> با بازی جنیفر آنیستون<ref>Jennifer Joanna Aniston</ref> و اُوون ویلسون<ref>Owen Cunningham Wilson</ref>. وی ساخت مستندهایی مانند ''به کارگردانی جان فورد'' را در کنار نگارش کتاب‌های مهمی چون ''سینمای اورسن ولز''<ref>''The Cinema of Orson Welles''</ref>، ''سینمای هاوارد هاکس''<ref>The Cinema of Howard Hawks</ref>، ''سینمای آلفرد هیچکاک''<ref>''The Cinema of Alfred Hitchcock''</ref>، ''جان فورد''<ref>''John Ford''</ref>، ''فریتز لانگ در آمریکا''<ref>''Fritz Lang in America''</ref> و... در کارنامه داشت. پیتر باگدانوویچ بر اثر عوارض بیماری پارکینسون در خانۀ خود درگذشت.


باگدانوویچ طی حدود 50 سال فعالیت هنری در بیش از 70 فیلم سینمایی و فیلم و سریال تلویزیونی نیز بازی کرد.
باگدانوویچ طی حدود 50 سال فعالیت هنری در بیش از 70 فیلم سینمایی و فیلم و سریال تلویزیونی نیز بازی کرد.
سرویراستار، ویراستار
۷۳٬۹۶۳

ویرایش