اشپرنگر، آلویس (۱۸۱۳ـ۱۸۹۳): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =زندگی و تعالیم محمد (ص) ( | |آثار =زندگی و تعالیم محمد (ص) (۱۸۶۱ـ۱۸۶۵م)؛ جغرافیای باستانی عربستان (۱۸۷۵م)؛ بابل (۱۸۸۰م)؛ محمد (ص) و قرآن (۱۸۸۹م)؛ برگردان بخشی از مروج‌الذهب مسعودی به انگلیسی (لندن، ۱۸۴۱م)؛ راه‌های مراسلاتی و مسافرتی مشرق‌زمین (۱۸۶۴م)؛ فهرست نسخه‌های خطی عربی، هندوستانی، و فارسی کتابخانه‌های شاه اوده (کلکته، ۱۸۵۴م) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =خاورشناسی | |گروه مقاله =خاورشناسی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>خاورشناس اتریشی. در ۱۸۳۲ـ۱۸۳۶م در وین پزشکی و زبان‌های شرقی آموخت. در ۱۸۳۶م به [[انگلستان]] کوچید و در ۱۸۳۸م شهروند آن‌جا شد. در ۱۸۴۱م از دانشگاه لیدن دانشنامۀ دکتری گرفت. نام رسالۀ دکتری او ''مبادی طب اسلامی در دورۀ خلافت'' بود. در ۱۸۴۳م به استخدام شرکت هند شرقی انگلیس درآمد و با سمت پزشک به هندوستان رفت. در ۱۸۴۴م رئیس دانشکدۀ اسلامی دهلی، در ۱۸۴۸م دبیر انجمن آسیایی بنگال، و در ۱۸۵۱ـ۱۸۵۴م رئیس مدرسۀ کلکته بود. در ۱۸۵۴م به برخی سرزمین‌های عربی سفر کرد و به خریداری کتاب‌های عربی پرداخت. در دورۀ اقامت در هند شماری از کتاب‌های عربی و فارسی را تصحیح و چاپ کرد. در ۱۸۵۷م به اروپا بازگشت. در ۱۸۵۸ـ۱۸۸۸م استاد زبان‌های شرقی دانشگاه برن بود. در ۱۸۸۸م به هایدلبرگ رفت و باقی عمرش را در آن‌جا به تدریس و تألیف و ترجمه پرداخت. گویند با ۲۵ زبان آشنا بود. از آثارش: ''زندگی و تعالیم محمد'' (ص) (۱۸۶۱ـ۱۸۶۵م)؛ ''جغرافیای باستانی عربستان'' (۱۸۷۵م)؛ ''بابل'' (۱۸۸۰م)؛ ''محمد (ص) و قرآن'' (۱۸۸۹م)؛ برگردان بخشی از ''مروج‌الذهب'' مسعودی به انگلیسی (لندن، ۱۸۴۱م)؛ ''راه‌های مراسلاتی و مسافرتی مشرق‌زمین'' (۱۸۶۴م)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی عربی، هندوستانی، و فارسی کتابخانه‌های شاه اوده'' (کلکته، ۱۸۵۴م).</p> | }}<p>خاورشناس اتریشی. در ۱۸۳۲ـ۱۸۳۶م در وین پزشکی و زبان‌های شرقی آموخت. در ۱۸۳۶م به [[انگلستان]] کوچید و در ۱۸۳۸م شهروند آن‌جا شد. در ۱۸۴۱م از دانشگاه لیدن دانشنامۀ دکتری گرفت. نام رسالۀ دکتری او ''مبادی طب اسلامی در دورۀ خلافت'' بود. در ۱۸۴۳م به استخدام شرکت هند شرقی انگلیس درآمد و با سمت پزشک به هندوستان رفت. در ۱۸۴۴م رئیس دانشکدۀ اسلامی دهلی، در ۱۸۴۸م دبیر انجمن آسیایی بنگال، و در ۱۸۵۱ـ۱۸۵۴م رئیس مدرسۀ کلکته بود. در ۱۸۵۴م به برخی سرزمین‌های عربی سفر کرد و به خریداری کتاب‌های عربی پرداخت. در دورۀ اقامت در هند شماری از کتاب‌های عربی و فارسی را تصحیح و چاپ کرد. در ۱۸۵۷م به اروپا بازگشت. در ۱۸۵۸ـ۱۸۸۸م استاد زبان‌های شرقی دانشگاه برن بود. در ۱۸۸۸م به [[هایدلبرگ]] رفت و باقی عمرش را در آن‌جا به تدریس و تألیف و ترجمه پرداخت. گویند با ۲۵ زبان آشنا بود. از آثارش: ''زندگی و تعالیم محمد'' (ص) (۱۸۶۱ـ۱۸۶۵م)؛ ''جغرافیای باستانی عربستان'' (۱۸۷۵م)؛ ''بابل'' (۱۸۸۰م)؛ ''محمد (ص) و قرآن'' (۱۸۸۹م)؛ برگردان بخشی از ''مروج‌الذهب'' مسعودی به انگلیسی (لندن، ۱۸۴۱م)؛ ''راه‌های مراسلاتی و مسافرتی مشرق‌زمین'' (۱۸۶۴م)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی عربی، هندوستانی، و فارسی کتابخانه‌های شاه اوده'' (کلکته، ۱۸۵۴م).</p> | ||
<br><!--11346000--> | <br><!--11346000--> | ||
[[رده:خاورشناسی]] | [[رده:خاورشناسی]] | ||
[[رده:(خاورشناسی)ایران]] | [[رده:(خاورشناسی)ایران]] | ||