امیرحسینی هروی، حسین (غور ۶۷۱ـ هرات ۷۱۸ق): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
عارف و شاعر ایرانی. نسب وی به شهاب‌الدین سهروردی می‌رسد. در مولتان نخست به بهاءالدین زکریای مولتانی و سپس به فرزندش صدرالدین عارف مولتانی پیوست. پس از مجاهدۀ بسیار به هرات رفت و به ارشاد مردم آن‌جا پرداخت و مریدان بسیار یافت. در شعر، حسینی تخلّص می‌کرد. اشعارش ساده و روان است. از آثارش: ''دیوان''؛ ''مثنوی سی‌نامه/عشق‌نامه''؛''قلندرنامه''؛ ''مثنوی کنزالرّموز'' (۱۲۱۸ و ۱۳۱۸ق)؛ ''مثنوی زادالمسافرین'' (۱۳۵۴ق)؛ ''هفده پرسش منظوم'' که شیخ محمود شبستری ''گلشن راز'' را در پاسخ به آن سروده است؛''نزهةالارواح'' (بمبئی، ۱۳۲۲ق). | عارف و شاعر ایرانی. نسب وی به [[سهروردی، شهاب الدین یحیی (سهرورد ۵۴۹ـ حلب ۵۸۷ق)|شهاب‌الدین سهروردی]] می‌رسد. در [[مولتان]] نخست به [[مولتانی، بهاءالدین زکریا (مولتان ۵۶۶/۵۷۸ـ۶۶۱/۶۶۶ق)|بهاءالدین زکریای مولتانی]] و سپس به فرزندش صدرالدین عارف مولتانی پیوست. پس از مجاهدۀ بسیار به [[هرات، شهر (افغانستان)|هرات]] رفت و به ارشاد مردم آن‌جا پرداخت و مریدان بسیار یافت. در شعر، حسینی تخلّص می‌کرد. اشعارش ساده و روان است. از آثارش: ''دیوان''؛ ''مثنوی سی‌نامه/عشق‌نامه''؛ ''قلندرنامه''؛ ''مثنوی کنزالرّموز'' (۱۲۱۸ و ۱۳۱۸ق)؛ ''مثنوی [[زاد المسافرین|زادالمسافرین]]'' (۱۳۵۴ق)؛ ''هفده پرسش منظوم'' که [[شبستری، شیخ محمود (شبستر ۶۸۷ـ۷۲۰ ق)|شیخ محمود شبستری]] ''[[گلشن راز]]'' را در پاسخ به آن سروده است؛ ''نزهةالارواح'' (بمبئی، ۱۳۲۲ق). | ||
<br/> <!--11515300--> | <br/> <!--11515300--> | ||
[[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]] | [[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]] | ||