بار، کای (۱۸۹۶ـ۱۹۷۰): تفاوت میان نسخه‌ها

بار، کای (۱۸۹۶ـ۱۹۷۰)(Bar, Kaj)<br>

<p>خاورشناس دانمارکی. در رشتۀ مهندسی مکانیک درس خواند. برای فهم متون کهن ریاضی، زبان‌های یونانی و لاتین را نیز آموخت و از این طریق به زبان‌شناسی و مطالعات ایرانی روی آورد. در ۱۹۲۵ تحصیل در رشتۀ زبان‌شناسی را به‌پایان رساند. مدتی نزد آندرآس و کریستن‌سن فقه‌اللغه خواند. استادیار زبان‌شناسی کلاسیک در دانشگاه کپنهاگ (۱۹۳۵) و استاد کرسی ایران‌شناسی در دانشگاه کپنهاگ (۱۹۴۵ـ۱۹۶۷) بود و پس از بازنشستگی (۱۹۶۷) نیز برخی از لهجه‌های قدیمی ایتالیایی و زبان لیتوانیایی را در دانشگاه کپنهاگ تدریس می‌کرد. رئیس مؤسسۀ ایران‌شناسی و عضو پژوهشگاه پادشاهی دانمارک و نیز رئیس انجمن بین‌المللی خاورشناسان بوده است. با زبان‌های اوستایی، فارسی‌باستان، ختنی، خوارزمی، پهلوی، فارسی میانه، سانسکریت، پالی، عربی، عبری، لاتینی، یونانی و نیز لهجه‌های گوناگون این زبان‌ها آشنا بود. تحقیقات فراوانی در زمینۀ آیین زردشت، زبان‌های کردی، بلوچی، پشتو و آسی انجام داده است. از آثارش: ''فهرست دست‌نوشته‌های اوستایی و پهلوی کتابخانۀ دانشگاه هافنین'' (کپنهاگ، ۱۹۳۷) همکاری در تألیف ''یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران'' (برلین، ۱۹۳۹) ''مقدمه‌ای بر دستور زبان گویش‌های کولیان'' (کپنهاگ، ۱۹۴۵) ''شرق و غر''ب (۱۹۴۵) ''اوستا''، به زبان دانمارکی (کپنهاگ، ۱۹۵۴) ''دربارۀ هزار و یک شب'' (۱۹۶۱) ''دستور زبان لاتینی'' (به زبان دانمارکی).</p>