کاروانسرای شیخ علی خان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
}}[[پرونده:2042166875.jpg|جایگزین=نمایی از کاروانسرا|بندانگشتی|نمایی از کاروانسرای شیخ علی خان]] | }}[[پرونده:2042166875.jpg|جایگزین=نمایی از کاروانسرا|بندانگشتی|نمایی از کاروانسرای شیخ علی خان]] | ||
Sheikh-Ali-Khan Caravanserai | |||
از آثار دورۀ [[صفویه]] در [[استان اصفهان]]، شهرستان شاهین‌شهر و میمه، روستای چاله‌سیاه (جهادآباد کنونی). به نام «کاروانسرای چاله‌سیاه» نیز معروف است. با توجه به کتیبه‌های سردر کاروانسرا، این بنا را شیخ علی خان زنگنه، وزیر [[سلیمان صفوی اول|شاه سلیمان اول صفوی]]، احداث کرده و ساخت بنا در سال ۱۰۹۸ق به پایان رسیده است. معمار این بنا که در سال 1364 در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده، استاد طاهر فرزند استاد رضا اصفهانی بوده است. از آنجا که بنای کاروانسرا که در فاصلۀ 40کیلومتری پایتخت صفویه قرار داشته با امکانات زیادی چون حیاط ویژۀ بانوان، نانوایی، اَشپزخانه، تالارهای شاه‌نشین، اصطبل‌ها و حجره‌های نگهبانی تجهیز شده، از اواخر دورۀ صفویه تا زمان [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، جز در سفرهای زیارتی و سیاحتی عموم مردم، برای اقامت و اسکان مقامات حکومتی و نظامی و همچنین هیأت‌های سیاسی کشورهای دیگر هم مورد استفاده قرار می‌گرفته است. | از آثار دورۀ [[صفویه]] در [[استان اصفهان]]، شهرستان شاهین‌شهر و میمه، روستای چاله‌سیاه (جهادآباد کنونی). به نام «کاروانسرای چاله‌سیاه» نیز معروف است. با توجه به کتیبه‌های سردر کاروانسرا، این بنا را شیخ علی خان زنگنه، وزیر [[سلیمان صفوی اول|شاه سلیمان اول صفوی]]، احداث کرده و ساخت بنا در سال ۱۰۹۸ق به پایان رسیده است. معمار این بنا که در سال 1364 در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده، استاد طاهر فرزند استاد رضا اصفهانی بوده است. از آنجا که بنای کاروانسرا که در فاصلۀ 40کیلومتری پایتخت صفویه قرار داشته با امکانات زیادی چون حیاط ویژۀ بانوان، نانوایی، اَشپزخانه، تالارهای شاه‌نشین، اصطبل‌ها و حجره‌های نگهبانی تجهیز شده، از اواخر دورۀ صفویه تا زمان [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، جز در سفرهای زیارتی و سیاحتی عموم مردم، برای اقامت و اسکان مقامات حکومتی و نظامی و همچنین هیأت‌های سیاسی کشورهای دیگر هم مورد استفاده قرار می‌گرفته است. | ||