آملی، محمدتقی (تهران ۱۲۶۵ـ۱۳۴۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Added English title to display title and first line) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
Amoli, Muhammad Taqi | آمُلی، محمدتقی (تهران ۱۲۶۵ـ۱۳۴۹ش) Amoli, Muhammad Taqi | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۳۰: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}حکیم اصولی و فقیه صوفی‌مسلک. صرف و نحو، منطق، سطوح فقه و اصول، حکمت و فلسفه و علوم معقول و منقول را نزد استادانی چون ملامحمد آملی (پدرش)، شیخ رضا نوری، شیخ علی نوری، میرزا حسن کرمانشاهی و شیخ عبدالنبی نوری فراگرفت. سپس به عراق رفت (۱۳۰۱ش) و از حوزۀ درس آقا [[عراقی، آقا ضیاء|ضیاء‌الدین عراقی]]، میرزای نائینی و [[اصفهانی، سید ابوالحسن (۱۲۴۶ ـ کاظمین ۱۳۲۴ش)|سید ابوالحسن اصفهانی]] بهره برد و به اجتهاد رسید. پس از بازگشت به تهران (۱۳۱۳ش) به تدریس حکمت، فقه و اصول پرداخت و در علوم باطنی و سلوک به [[قاضی طباطبایی، علی آقا (تبریز ۱۲۸۵ـ نجف ۱۳۶۶ق)|سید علی قاضی طباطبایی]] دست ارادت داد. | }}حکیم اصولی و فقیه صوفی‌مسلک. صرف و نحو، منطق، سطوح فقه و اصول، حکمت و فلسفه و علوم معقول و منقول را نزد استادانی چون ملامحمد آملی (پدرش)، شیخ رضا نوری، شیخ علی نوری، میرزا حسن کرمانشاهی و شیخ عبدالنبی نوری فراگرفت. سپس به عراق رفت (۱۳۰۱ش) و از حوزۀ درس آقا [[عراقی، آقا ضیاء|ضیاء‌الدین عراقی]]، میرزای نائینی و [[اصفهانی، سید ابوالحسن (۱۲۴۶ ـ کاظمین ۱۳۲۴ش)|سید ابوالحسن اصفهانی]] بهره برد و به اجتهاد رسید. پس از بازگشت به تهران (۱۳۱۳ش) به تدریس حکمت، فقه و اصول پرداخت و در علوم باطنی و سلوک به [[قاضی طباطبایی، علی آقا (تبریز ۱۲۸۵ـ نجف ۱۳۶۶ق)|سید علی قاضی طباطبایی]] دست ارادت داد. | ||
از آثار اوست: ''مصباح‌الهدی فی شرح عروة‌الوثقی'' (تهران، ۱۳۷۷ـ۱۳۸۰ق)؛ ''دررالفوائد'' (تهران، ۱۳۷۷ق)؛ ''کتاب‌الصلوة'' (تهران، ۱۳۷۱ق)؛ ''خداشناسی'' (تهران، ۱۳۷۰ق)؛ ''حیات جاوید در اخلاق'' (تهران، ۱۳۳۵ق)؛ ''تعلیقة علی‌المکاسب و البیع'' (تهران، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ق)؛''اثبات صانع از ماتریالیسم تا ایدئالیسم'' (تهران، ۱۳۷۱ق). | |||
---- | ---- | ||