شارون، هانس (۱۸۹۳ـ۱۹۷۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:Berlin Philharmonie asv2018-05 img2.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:Berlin Philharmonie asv2018-05 img2.jpg|بندانگشتی|تالار کنسرت ارکستر فيلارمونيک برلين]] | ||
شارون، هانس (۱۸۹۳ـ۱۹۷۲)(Scharoun, Hans)<br/> | شارون، هانس (۱۸۹۳ـ۱۹۷۲)(Scharoun, Hans)<br/> | ||
معمار آلمانی. از برجسته‌ترین نمایندگان معماری ارگانیک<ref>organic</ref> در قرن ۲۰ بود. نخستین کار مهمش با نام اشمینکه هاوس<ref>Schminke House</ref>، لوبائو<ref>Lobau</ref>، ساکس<ref>Saxony</ref> (۱۹۳۲ـ۱۹۳۳)، به‌سبب سبُکی سازۀ اسکلت فولادی نمایان<ref>exposed steel-frame</ref> (اکسپوز) آن درخور توجه است. تالار کنسرت ارکستر فیلارمونیک برلین<ref>Berlin Philharmonic Orchestra</ref>، که در ۱۹۶۳ تکمیل شد، بهترین نمونه‌ای است که اندیشه‌‌های او را در زمینۀ طراحی ارگانیک بیان می‌کند؛ شارون در این طرح، شنونده و ارکستر را در سطوح مختلف با هم یکپارچه می‌سازد. شارون در کالج فنی [[برلین]]<ref>Berlin Technical College</ref>، معماری خواند (۱۹۱۲ـ۱۹۱۴)، و بعدها به جنبش تأثیرگذار اتحادیۀ صنایع دستی آلمان<ref>Deutscher Werkbund</ref> پیوست که استانداردهای بالا در طراحی صنعتی را می‌جست. با قدرت‌گرفتن نازی‌ها، در فعالیت‌هایش وقفه‌ای رخ داد؛ اما او در طرح‌های بازسازی برلین در ۱۹۴۶ شرکت کرد و طرح‌های اثرگذار بسیاری تهیه کرد که اساس ساختمان تالار ارکستر فیلارمونیک برلین از آن جمله است. سایر کارهای برجسته‌اش در دورۀ پس از جنگ عبارت‌اند از موزۀ دریایی<ref>Maritime Museum</ref>، برلین، ۱۹۷۰، و کتابخانۀ ملی<ref>National Library</ref>، برلین،۱۹۸۷. | معمار آلمانی. از برجسته‌ترین نمایندگان معماری ارگانیک<ref>organic</ref> در قرن ۲۰ بود. نخستین کار مهمش با نام اشمینکه هاوس<ref>Schminke House</ref>، لوبائو<ref>Lobau</ref>، ساکس<ref>Saxony</ref> (۱۹۳۲ـ۱۹۳۳)، به‌سبب سبُکی سازۀ اسکلت فولادی نمایان<ref>exposed steel-frame</ref> (اکسپوز) آن درخور توجه است. تالار کنسرت ارکستر فیلارمونیک برلین<ref>Berlin Philharmonic Orchestra</ref>، که در ۱۹۶۳ تکمیل شد، بهترین نمونه‌ای است که اندیشه‌‌های او را در زمینۀ طراحی ارگانیک بیان می‌کند؛ شارون در این طرح، شنونده و ارکستر را در سطوح مختلف با هم یکپارچه می‌سازد. شارون در کالج فنی [[برلین]]<ref>Berlin Technical College</ref>، معماری خواند (۱۹۱۲ـ۱۹۱۴)، و بعدها به جنبش تأثیرگذار اتحادیۀ صنایع دستی آلمان<ref>Deutscher Werkbund</ref> پیوست که استانداردهای بالا در طراحی صنعتی را می‌جست. با قدرت‌گرفتن نازی‌ها، در فعالیت‌هایش وقفه‌ای رخ داد؛ اما او در طرح‌های بازسازی برلین در ۱۹۴۶ شرکت کرد و طرح‌های اثرگذار بسیاری تهیه کرد که اساس ساختمان تالار ارکستر فیلارمونیک برلین از آن جمله است. سایر کارهای برجسته‌اش در دورۀ پس از جنگ عبارت‌اند از موزۀ دریایی<ref>Maritime Museum</ref>، برلین، ۱۹۷۰، و کتابخانۀ ملی<ref>National Library</ref>، برلین،۱۹۸۷. | ||