آرون، رمون (۱۹۰۵ـ۱۹۸۳): تفاوت میان نسخه‌ها

|تاریخ مرگ=۱۹۸۳م

| شغل و تخصص اصلی =جامعه‌شناس

|سمت =استاد فلسفه اجتماعی دانشگاه سوربن (تا ۱۹۳۹م)، مدرس مدرسه ملی مدیریت دانشگاه سوربن (۱۹۵۵ـ۱۹۶۸م) و کولژ دو فرانس (از ۱۹۷۰م)

}}جامعه‌شناس، فیلسوف، مورخ و مفسر سیاسی فرانسوی. تا ۱۹۳۹م استاد فلسفۀ اجتماعی در [[دانشگاه سوربون]] بود. در [[جنگ جهانی دوم]] به ارتش آزادی‌بخش [[فرانسه]] در [[لندن (انگلستان)|لندن]] پیوست و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵م سردبیر روزنامۀ ''فرانسۀ آزاد''<ref>Free France</ref> بود. پس از بازگشت به فرانسه به تدریس در مدرسۀ ملی مدیریت<ref>Ecole Nationale d’Administration</ref>، دانشگاه سوربون (۱۹۵۵ـ۱۹۶۸م) و [[کولژ دو فرانس]]<ref>Collège de France</ref> (از ۱۹۷۰م) پرداخت. در روزنامه‌نگاری نیز فعال بود و به‌مدت ۳۰ سال، تا ۱۹۷۷م، در [[فیگارو، روزنامه|روزنامه ''فیگارو'']]<ref>Le Figaro</ref> مقاله نوشت و پس از آن به هفته‌نامۀ ''[[اکسپرس]]''<ref>L’Express</ref> پیوست. آرون با مخالفت سرسختانه علیه [[مارکسیسم]]<ref>Marxism</ref>، در تقابل با روشنفکران جناح چپ<ref>Left-Wing</ref> [[فرانسه]]، به‌ویژه [[سارتر، ژان پل (۱۹۰۵ـ۱۹۸۰)|ژان پل سارتر]]<ref>Jean Paul Sartre</ref>، قرار گرفت. در کتاب مهم‌اش، ''افیون روشنفکران''<ref>''The Opium of the Intellectuals/L’Opium des intellectuels''</ref> (۱۹۵۵م)، سازشگری چپگرایان و گرایش‌های استبدادی حکومت‌های مارکسیست را به نقد می‌کشد. در اثر دیگرش با عنوان ''تراژدی'' ''الجزایر''<ref>''The Algerian Tragedy/La Tragedie Algerienne''</ref> (۱۹۵۷م)، از استقلال [[الجزایر]] دفاع می‌کند. آرون در بیشتر آثارش به مسئلۀ خشونت و جنگ می‌پردازد، ازجمله در کتاب ''جنگ و صلح''<ref>''Peace and War/Paix et guerre entre les nations''</ref> (۱۹۶۲م). همچنین کتابی دربارۀ تاریخ جامعه‌شناسی نوشت با عنوان ''جریان‌های مهم در تاریخ تفکر جامعه‌شناسی''<ref>''Main Carrents in Sociological Thought/Les Étapes de la Pensee Sociologique''</ref> (۱۹۴۷م). خاطرات او در ۱۹۸۳م به چاپ رسید.